Het derde, laatste en langverwachte deel in de ‘trilogie’ over Gozert, Ties en Luna!
In Missie afbreken spreekt Gozert tot ons. Gozert is een held en een ontwapenende persoonlijkheid, voor zover je dat kunt zeggen over ‘iemand’ die eigenlijk niet echt bestaat. Voor Ties en Luna bestaat Gozert wel: Ties kan hem zien en met hem praten, Luna kan hem niet zien maar hoort hem wel. Samen beleefden ze al geweldige avonturen. Dat ging niet makkelijk, want Ties en Luna werden voor ‘gek’ verklaard en opgenomen in een instelling om ‘beter te worden’. Gozert is hun redding geweest: hij heeft gezorgd dat ze weer naar huis mochten.
Maar Ties en Luna worden ouder. Onvermijdelijk dringt de vraag zich op: wat gaat er met Gozert gebeuren als Ties en Luna hem steeds minder aandacht geven of zelfs… vergeten? Daarover gaat Missie afbreken. Het is een spannend verhaal maar tegelijk ook verdrietig, want je voelt dat de ontknoping eraan komt. Wat die ontknoping is, daar heb je tot het einde echt geen idee van.
In Missie afbreken ontdekken we dat er ook ook andere gozerts bestaan: andere denkbeeldige vrienden die contact blijven houden met een kind dat hem/haar heel erg mist. De gozert van Ties is toevallig eentje met veel bravoure en lef, maar ze zijn er ook in andere soorten en maten. En ze kunnen natuurlijk vliegen, door deuren zweven, kennen geen besef van tijd en leven in een soort kleurige bubbel waarin alles mooi en fantastisch is.
Hoe loopt dit af? Daar krijg je antwoord op in Missie afbreken. Het verhaal komt wat traag op gang. Er gebeuren mooie dingen, maar het kabbelt een beetje voort en steeds voel je wel: er gaat iets veranderen met Gozert, maar wat? Ik denk dat dat toch ligt aan het perspectief: een denkbeeldig iemand is toch anders dan een echt mens. Uiteindelijk krijg je toch sympathie voor die lieve superheld die het beste met zijn broertje voor heeft.
Een waardige afsluiting van een trilogie die qua thematiek en vormgeving uniek te noemen is. Gozert won niet voor niets de Gouden Griffel. Zijn chemie met Linde Faas resulteert in boeken waarvan je de pagina’s met illustraties gaat aaien omdat ze zo mooi zijn en zo goed bij de woorden van Pieter passen. Er komen serieuze thema’s voor in de boeken: rouw, verdriet, opvoeding, verwaarlozing, psychische gezondheid, fantasie, schizofrenie en de grote vraag: wat is normaal? Dit laatste thema blijft onlosmakelijk met Pieter Koolwijk verbonden. Wie bepaalt wat normaal is als het gaat om leven en dood, ratio en gevoel?
Ik wens heel veel kinderen en hun ouders de kennismaking met de boeken van Pieter Koolwijk toe. Het is wel aan te raden om de boeken in volgorde te lezen: eerst Gozert, dan Luna en daarna pas Missie afbreken. Het levert ongetwijfeld mooie gesprekken op als je ze gaat voorlezen of samen leest. Waardevolle Gesprekken met een superheldencape om!
Wijsmettaal 