Tag: spannend

Zelf lezen, Young adult

Duizend & ik – Yorick Goldewijk

Maaike de Vries

Nadat Yorick Goldewijk de Gouden Griffel in 2022 won met Films die nergens draaien keken we natuurlijk allemaal reikhalzend uit naar zijn volgende boek. Films die nergens draaien is zo’n sterk, ontroerend en onvergetelijk verhaal dat we veel meer van deze schrijver willen lezen!

En toen was daar in maart 2023 Duizend & ik. Als ik de eerste recensies moest geloven een heel ander boek dan het vorige, maar tegelijk ook niet. Recensenten hadden moeite om het verhaal te beschrijven, het was zo ongrijpbaar. En toen moest ik het nog lezen…

En ja, inderdaad: het is echt heel moeilijk om het boek te beschrijven. Hoofdpersoon Acht is een intrigerend meisje dat leeft in een wereld waarin wie ze is er niet toe doet. Iedereen lijkt op elkaar. Als je je nek uitsteekt loopt het niet goed met je af. Toch kan Acht het niet laten: ze wil ontsnappen aan die wereld. Ze neemt een levensgroot risico, maar het alternatief – dat alles bij het oude blijft – is nog angstaanjagender.

“Ik ben doodsbang voor mezelf, doodsbang dat het nooit meer goed komt met me.”

En dan ontvouwt zich een bizar en ongrijpbaar avontuur. Daar wil ik inderdaad echt niks over zeggen, want dat verpest jouw leeservaring en die gun ik je zo enorm!

Yorick Goldewijk schrijft weer heel sterk. Ook al is het een bizar verhaal waarbij je heel veel vragen hebt, hij neemt je steeds weer mee in begrijpelijke taal. Hij herhaalt bijvoorbeeld regelmatig een gebeurtenis door de ik-persoon het te laten herbeleven en uit te laten leggen wat er precies gebeurde. Daardoor raak je nooit de draad van het verhaal kwijt.

Kortom: dit boek voor 13+ wil je niet missen. Als je genoten hebt van bijvoorbeeld Quotum, Semper sol, Offline en Autumnville, dan is dit boek echt iets voor jou!!

Zelf lezen

De laatste beer – Hannah Gold

Maaike de Vries

“Don’t try this at home”

⁃ Vriendschap met een ijsbeer sluiten;

⁃ Alleen door een landschap dat je niet kent dwalen;

⁃ Alleen door een landschap dwalen terwijl het minstens 10 graden onder nul is;

⁃ Alle voedselvoorraden opmaken terwijl je niet weet wanneer het weer wordt aangevuld;

⁃ Niemand vertellen dat je een ijsbeer hebt gezien;

⁃ Niet praten met je vader over wat je hebt meegemaakt;

⁃ Niet knuffelen met je vader terwijl je dat wel graag wilt;

⁃ Al het bovenstaande terwijl je de hele dag bijna helemaal alleen bent voor 6 maanden op een ijskoud eiland.

Het veelgeprezen De laatste beer is een heerlijk en leerzaam boek. Een verhaal over moed en rouw, over hoop en liefde. April is de heldin van het verhaal. Ze vertrekt met haar vader voor 6 maanden naar Bereneiland, een verlaten eiland 400 km onder Spitsbergen. Haar vader is meteoroloog en zal de hele dag werken aan het meten van de temperatuurstijging in het poolgebied.

April is een stoer en strijdbaar meisje. Ook al kijkt haar vader niet naar haar om, toch komt ze de dagen door. Alles wat hierboven staat doet ze; waarbij je als lezer voelt: don’t try this at home! Je weet dat wat April doet echt niet kan, maar toch geloof je het.

Dit boek is fantastisch in te zetten bij een project over klimaatverandering en de gevolgen daarvan voor mens en dier. Naast goede informatieve boeken, zoals Palmen op de Noordpool van Marc ter Horst, kun je ook goed met fictieve boeken werken. Lees bijvoorbeeld dit fragment voor en geef de kinderen een mooie schrijfopdracht:

“‘Het spijt me, Beer. Mensen zijn soms zo… onnadenkend. Oké, ik niet. En lang niet alle mensen. De meesten van ons willen dit niet. We weten gewoon niet wat we moeten doen aan die ijskappen en het plastic en dat dieren als jij lijden. Eerlijk gezegd is het allemaal zo groot en eng – het lijkt wel of we voor een hoge muur staan. Soms is het dan eenvoudiger om gewoon niets te doen en maar hopen dat iemand anders het oplost.’”

Geef de kinderen vervolgens de opdracht om een brief aan de ijsbeer te schrijven: vertel daarin wat jij gaat doen om de wereld een klein beetje te helpen tegen klimaatverandering.

Een waardevol boek: geschikt vanaf 9 jaar ongeveer.

Zelf lezen

Gespot – M. G. Leonard

Maaike de Vries

M.G. Leonard, de uit Engeland afkomstige schrijfster, schrijft graag over dieren. In haar serie Keverjongen gaat het over insecten en stipt de schrijver het belang daarvan voor de natuur aan. In Twitch, het eerste deel van de nieuwe serie, gaat het over vogels. Zelf zegt ze in het nawoord dat ze ook graag een goede vogelspotter wil zijn, maar dat het haar nog niet zo goed af gaat. Vogels kijken is in de Corona-tijd populairder geworden als tijdverdrijf, maar het blijft erg lastig om vogels te determineren en om nieuwe soorten te ontdekken. Veel vogelaars hebben een ‘spark’ vogel: een soort die ze heel graag willen zien. Ik noem mezelf geen echte vogelaar, maar ik heb er ook eentje: de hop. Hopelijk ga ik hem deze zomer zien in Frankrijk.

In Gespot, het vervolg op Twitch, volgen we de vogelaars Twitch en Jack, die een geheime hut hebben in een natuurgebied en daar vogels bestuderen. Maar ze hebben ook een andere zelfbenoemde taak: misdaden oplossen! Samen met nog een paar andere kinderen die zich bij hun club hebben aangesloten gaan ze deze keer op onderzoek uit naar het mysterie van de katten die beschoten worden in hun natuurgebied. Tegelijkertijd maken ze zich op voor de komst van een heel bijzondere vogel, de lammergier, die over hun natuurgebied zal gaan vliegen. Door een oude man in het dorp worden ze ook gewaarschuwd voor een grote overstroming: maar hoe weet deze man dat en gaat het echt gebeuren?

Genoeg ingrediënten voor een avontuurlijk en spannend boek dus! Ik vond het zelf af en toe wel echt teveel, het tempo zat er goed in en ik raakte de draad af en toe kwijt. Maar ik denk dat kinderen hier minder moeite mee zullen hebben. Zij lezen vaak ook sneller en letten minder op details. De rode draad is toch wel de vriendschap van de club Twitchers. Het voelt als een gezellige vriendengroep die elkaar goed in de gaten houden en grappen met en over elkaar maken. Ze kennen elkaars kwaliteiten en maken daar slim gebruik van om de mysteries op te lossen.

Al met al een fijn vervolg op Twitch, dat ik inhoudelijk net iets sterker vond. Maar series lezen is altijd goed voor de leesbevordering: je kunt je weer verheugen op een nieuw deel en zal het waarschijnlijk net zo leuk en goed vinden als het vorige. Hopelijk volgen er dus nog meer delen over Twitch en Jack, net als de serie ‘Dader op het spoor’ (waarin het gaat over treinen en die zijn uitgegeven door Fontein). Twitch en Gespot verschenen bij Lannoo. Je kunt de boeken hier bestellen!

Zelf lezen

Het ministerie van oplossingen en het spook van de Haviksburcht – Sanne Rooseboom

Maaike de Vries

Illustraties Mark Janssen

“Ik haat de grenzen van ons werk! In mijn land wordt een bloederige oorlog gevoerd en doen we iets? Ja, we helpen een kind dat zijn ouders kwijt is, we doneren stiekem geld aan de voedselbank. Maar doen we écht iets?”

In het vijfde deel van Het ministerie van oplossingen – dat vorige week verscheen en vele fans verheugd naar de boekhandels deed rennen – snijdt auteur Sanne Rooseboom een gevoelig thema aan. Is de wereld nog te redden? Als je het nieuws volgt kan je bijna niet anders concluderen dan dat er bijna alleen maar ellende is. Maar als je goed om je heen kijkt en het wereldnieuws naast je neerlegt, kun je wel degelijk iets veranderen.

Dat bewijzen de kinderen van het ministerie van oplossingen in Nederland. Ze zijn op een mega-geheime locatie in Genève voor een congres voor alle ministeries van oplossingen wereldwijd. Daar ontmoeten ze Olivia, die een probleem heeft dicht in de buurt van Genève: een enorm enge burcht waar het spookt. Daar zijn onze jonge ambtenaren natuurlijk razend benieuwd naar! Ze gaan Olivia helpen en ontdekken allemaal zeer interessante (en enge) dingen. Ook de ambtenaren op het congres krijgen onderling gedoe. Wat is er toch aan de hand? Ik verklap echt niks want dit moet je echt zelf lezen!

Ook dit deel van de ministerie-serie is weer razend spannend. Ik las ergens op Instagram dat een kind het in twee uur uitlas. Dat haalde ik niet, mijn ogen vallen soms gewoon dicht: maar dit boek heeft het in zich om verslonden te worden, zo mysterieus en spannend is het.

Dit deel is los te lezen van de andere ministerie-delen. Er wordt goed uitgelegd wat het ministerie van oplossingen is en ook de volgorde waarin je de boeken leest maakt niet zoveel uit. Hoewel het natuurlijk wel echt leuk is om bij deel 1 te beginnen!

Het ministerie van oplossingen bestaat wat mij betreft echt. We zijn het allemaal. Als we een ander helpen zonder er iets voor terug te willen. Als we inzien dat omkijken naar de ander soms genoeg is. Je kunt niet de wereld redden, maar als je één medemens helpt, verander je toch daadwerkelijk de wereld.

Koop het boek hier of in je lokale boekhandel!

Zelf lezen

Julia en de haai – Kiran Millwood Hargrave

Maaike de Vries

Kiran Millwood Hargrave & Tom de Freston, vertaling Maria Postema

Dit boek is overweldigend. Het is een unieke leeservaring en nadat ik het las, bleef het nog een tijd in mijn hoofd rondspoken. Dit boek won in Engeland de Waterstone Children’s Gift of the Year.

Julia vertrekt met haar ouders in de zomervakantie naar een klein eilandje boven Schotland. Haar moeder is mariene bioloog en doet onderzoek naar Groenlandse haaien. Ze heeft de subsidies nog niet rond, maar heeft alle vertrouwen dat het wel goed komt: dat geld om haar onderzoek te financieren komt er wel. De kapitein op het schip waarmee ze de zee op gaat heeft er weinig vertrouwen in. Na twee weken heeft ze nog geen haai gezien. Ze krijgt de ene na de andere tegenslag te verwerken.

Julia en haar vader proberen ondertussen te wennen aan wonen in een vuurtoren. Julia maakt een vriend, Kin, maar de vriendschap kent ups en downs. Net als de buien van haar moeder. Ze is soms opeens heel blij, maar ook opeens heel boos of down. Als bioloog maakt ze zich zorgen over het milieu en de klimaatverandering. Ze voelt zich machteloos en tegelijk strijdbaar. Julia houdt van haar moeder maar weet zich geen raad: hoe moet ze nu contact krijgen met haar, hoe kan ze haar helpen?

De haai en de zwermen vogels die je op de voorkant ziet, komen letterlijk en figuurlijk voor in het verhaal, net als de vele feitjes over dieren en de zee. Julia schrijft alle weetjes op in haar gele boekje. Het geeft haar houvast. Maar in haar dromen heeft ze geen houvast. Ze droomt over de haaien die haar kamer binnenzwemmen. Er staat iets te gebeuren, maar wat?

“De muren bewogen. Ze golfden en bonsden en schimmel schoot langs de muren omhoog tot het donker werd, zo donker als de zee. De haai roerde zich, reusachtig, traag, onverbiddelijk. De houten vloer kraakte toen hij er met zijn volle gewicht tegenaan duwde tot de planken versplinterden en het hele bed werd opgetild en de vuurtoren werd losgescheurd terwijl de haai bovenkwam en ons allemaal naar zee sleurde.”

Thema’s die aan de orde komen zijn de klimaatverandering, pesten en psychische problemen. Zoals gezegd best veel voor één verhaal. Maar het past zo wonderwel in elkaar. Het moet zo zijn, het is zo slim en gevoelig geconstrueerd en de boodschap komt daardoor echt binnen.

Het is echt een bijzondere leeservaring, ook omdat de vormgeving werkelijk schitterend is. Het zwart-wit en geel spat van de bladzijden en de illustraties zijn soms over een hele spread uitgesmeerd. Bepaalde passages zijn in een ander lettertype opgemaakt of in de vorm van een haai op de pagina gezet.

Kortom: een aanrader dit boek, maar houd er rekening mee dat de thema’s best heftig zijn en vragen kunnen oproepen bij kinderen. Lees het boek dus vooral zelf voordat je het boek aan je kind(eren) geeft. Koop het boek hier. Veel leesplezier!

Zelf lezen

De meestervervalser – Annemarie Jongbloed

Maaike de Vries
Bron schilderij achtergrond: Cool als een dure klapstoel – Herman Brood

Ik las een tijdje geleden het boek De schoen van tien miljoen: een verzameling verhalen over armoede in Nederland, uitgegeven door Rose Stories. Het nieuwste boek van Annemarie Jongbloed, bekend van haar vorige boek Sleutels, past qua thematiek heel goed bij deze verhalenbundel. Ik ben er blij mee dat er over dit onderwerp steeds meer geschreven wordt en dat het geen taboe meer is om over armoede en geldproblemen te praten met kinderen. Het hoort gewoon bij het dagelijks leven van heel veel kinderen in Nederland.

In De meestervervalser leven we mee met hoofdpersoon Bilal, die het op zijn zachtst gezegd niet breed heeft thuis. Zijn moeder bleef alleen achter met haar zoon en kleine baby nadat hun vader naar het buitenland vertrok. Toen ze er alleen voor stond, lukte het niet meer om haar kappersopleiding af te maken en verdient ze te weinig met haar baantje. Een scenario dat veel mensen treft. Van de ene op de andere dag kun je niet meer je boodschappen betalen. Zijn gewone dingen zoals een ontbijt of nieuwe schoenen niet meer vanzelfsprekend.

Bilal moet erg vaak op zijn kleine zusje passen, omdat zijn moeder in het café moet werken. Haar baas en huisbaas, door Bilal Gekke Gerrit genoemd, is onbetrouwbaar. Hij lijkt veel macht te hebben, Bilals moeder is ook een beetje bang voor hem.

Plotseling krijgt Gekke Gerrit interesse in Bilal, want hij kan iets wat niet veel mensen kunnen: heel goed schilderijen namaken. Gerrit slijmt en chanteert Bilal net zo lang totdat hij in de val zit. Bilal moet schilderijen gaan vervalsen waar Gerrit geld mee kan verdienen. Gelukkig krijgt Bilal een heel fijne vriendin, Sterre, die hem probeert te helpen om uit de penarie te komen. Maar of dat lukt?

De frustratie en machteloosheid die je voelt als je in armoede moet leven, wordt op een heel mooie manier omschreven door Annemarie Jongbloed. Je kunt je helemaal inleven in Bilal en zijn situatie. Op het hoogtepunt lijkt het of er geen uitweg meer is: als je alles kunt verliezen, wat is dan de juiste beslissing? Morele dilemma’s komen op een mooie manier aan de orde en daarom leent het boek zich ook voor interessante gesprekken met je kind(eren).

Ik heb met veel plezier dit boek gelezen. Het bevat zware thema’s, maar is ook grappig en avontuurlijk. Je leeft mee met de hoofdpersoon. En je leert iets over kunst! Een fijn boek voor 10+, verschenen bij uitgeverij Ploegsma.

Zelf lezen

De speurders van morgen – Jeroen van Berckum

Maaike de Vries

Wat zou jij doen als je één dag verder in de toekomst leeft? Als je kan zien wat er allemaal staat te gebeuren: wie de loterij wint, een vreselijk ongeluk of dat het eindelijk gaat sneeuwen? Zou je dat willen?

Het overkomt de opa van Jonas, die al jarenlang bezig is met zijn grote uitvinding: een tijdmachine. Hij wil terug naar het verleden om iets recht te zetten, maar komt per ongeluk in de toekomst terecht! En wat er dan allemaal gebeurt…

In de twee boeken uit de serie De speurders van morgen leren we Jonas en zijn opa goed kennen. Jonas is een onzeker jongetje, hij heeft geen vrienden op school en hij rouwt nog steeds om de dood van zijn vader een aantal jaren geleden. Die tijdmachine heeft met zijn vader te maken; hij en zijn opa willen voorkomen dat zijn vader een ongeluk krijgt zodat hij niet overlijdt.

Maar het loopt anders. Door maffe omstandigheden staat Jonas opeens met het allerirritantste meisje uit zijn klas, Maartje, voor een onmogelijke opdracht: opa is namelijk per ongeluk de toekomst in geslingerd in plaats van het verleden, en dat geeft mogelijkheden, maar Jonas en Maartje ook een zware verantwoordelijkheid.

Deel 1, De overval, is een enorm spannend verhaal, maar eindigt met een cliffhanger. Gelukkig las ik ook deel 2, De kunstroof. Ook dit is weer zenuwslopend. Deel 2 is uitvoeriger en bevat nog meer verhaallijnen, en zelfs ingewikkelde puzzels! Je wordt als lezer zo echt betrokken bij het verhaal.

Jeroen van Berckum heeft een vlotte schrijfstijl, geschikt voor lezers vanaf 9/10 jaar. Wat ik leuk vind is dat de hoofdpersoon Jonas soms rechtstreeks de lezer aanspreekt. Dat zorgt voor een grappig effect. In het tweede deel wisselt het perspectief van Jonas naar Maartje. Het is interessant om ook haar beter te leren kennen.

Verder vind ik de diepere lagen in het verhaal mooi. Het verdriet van Jonas, zijn onzekerheid, de vriendschap die langzaam groeit tussen Jonas en Maartje, de afwezige vader van Maartje. Het is meer dan een spannend verhaal, het heeft ook een psychologische diepgang.

Ik denk dat veel kinderen van deze boeken zullen smullen! Ik mocht de boeken lezen van Clavis en de auteur. Ik geef de boeken zeker door aan mijn studenten, ik ben benieuwd wat zij ervan vinden!

Voorleesboeken, Zelf lezen

De Gorgels en de laatste kans – Jochem Myjer

Maaike de Vries

Het finaledeel van de Gorgel-trilogie! Jochem Myjer vertelde in de Grote Vriendelijke Podcast dat hij in dit laatste deel nog eens flink wilde uitpakken: hij haalde alle Gorgels uit de wereld naar ‘zijn’ eiland om zich op te maken voor hun grootste uitdaging ooit!

Die wereld-Gorgels moeten we wel even leren kennen… In deel 1 waren er alleen nog maar Bobba (de waakgorgel van hoofdpersoon Melle), Belia (de waakgorgel van zijn zusje Limoni) en de wijze Grijze Gorgel. In deel 2 komen daar de Berggorgels bij, die rond de gletsjers in de bergen leven. Maar in dit deel wordt het wat ingewikkelder: met o.a. Grensgorgels, Woestijngorgels en Bosgorgels. De namen en gekke woorden vliegen je om de oren.

“Behoedelazachies!” “Goedemorgelavroegievroegie” “Urgentelaspoediespoedie!”

Gelukkig is er een verklarende woordenlijst voorin en komt er binnenkort een Gorgelencyclopedie! (Daarover later meer)

Melle is zoals we gewend zijn van deel 1 en 2 weer de grote held. Hij wordt door de Gorgels gerespecteerd en gedraagt zich gaandeweg het verhaal zelfs steeds meer als een Gorgel… hij spreekt hun taal, kan zich met de stok verdedigen en leert zelfs om te ‘flitsen’, oftewel razendsnel van de ene naar de andere plek bewegen.

Het probleem waar Melle en zijn kleine vriendjes mee geconfronteerd worden is dit keer grootser en lijkt onoplosbaar. Toch gaan ze de uitdaging aan. Maar of het gaat lukken om de Brutelaars die Gorgels in slaap brengen te bestrijden?

Ik heb weer erg genoten en gelachen tijdens het lezen. Er zitten geweldige taalvondsten in (de Görgels uit het nöörden plaatsen öp elke ö een trema: echt een hilarisch effect). Myjer schrijft ook zo beeldend dat je het echt voor je ziet, bijvoorbeeld het inrichten van het ‘hoofdkwartier’ voor de Gorgels in de camper. Myjer heeft ook veel oog voor de natuur en benoemt veel vogelsoorten en je leert en passant ook meer over de poolcirkel en natuurverschijnselen in het Hoge noorden.

Dit boek leest net als de eerdere delen weer als een trein. Complimenten ook voor de vormgeving en papierkeuze van de uitgever: dit boek oogt zo lekker stevig en robuust daardoor, net als de andere boeken. De illustraties van Rick de Haas zijn weer schitterend en het zijn er ook weer lekker veel, soms paginagroot.

Bij het lezen van het laatste hoofdstuk kreeg ik een brok in mijn keel. Kinderen die 12 jaar worden verliezen hun Gorgel. Hoe moet dat nu met Melle en Limoni?

Ontroerend vond ik het interview dat Bas en Jaap in de GVP hadden met Jochem Myjer. Hij beschouwt de Gorgels als zijn levenswerk. Vroeger was Myjer al groot liefhebber van kinderboeken en nu is hij zelf succesvol schrijver geworden. Hij gaf zelfs toe dat hij schrijven nóg leuker vindt dan op het podium staan.

Helaas is de Gorgel-reeks met dit boek ten einde. Voor Jochem Myjer is het genoeg zo: volgens een theaterwet komt alles in drieën. Maar schrijven is Myjer nog niet zat: we kunnen een nieuw kinderboek van hem verwachten! Gorgel-fans kunnen zich nog wel verheugen op een soort encyclopedie met alle Gorgels en Brutelaars die er op de wereld voorkomen.

In de wereld van Jochem Myjer lijkt alles alleen maar vrolijk en fijn, constateren meerdere interviewers. Dat komt, zegt Myjer, omdat hij graag schrijft over een wereld waarin hij zou willen leven. Ik zou het ook fantastisch vinden als Gorgels echt bestaan. Als er voor ieder kind een wezentje is dat hem of haar beschermt, hoe moeilijk het kind het ook heeft. Die wereld van Jochem Myjer, die is zo gek nog niet.

Zelf lezen

Ik ben hier! – Joke van Leeuwen

Maaike de Vries

Oh, Joke van Leeuwen! Mijn absolute lievelingsschrijver vanaf het moment dat ik Een huis met zeven kamers las, dat was ongeveer toen ik 9 jaar was, in 1988 (!).

En haar nieuwste boek, Ik ben hier, doet me zo denken aan het kleine lezertje dat ik vroeger was en dat genoot van de maffe verhalen en geniale tekeningen. Haar vertelstem is voor mij zo vertrouwd én tegelijkertijd zo verrassend, want haar kijk op de wereld blijft er een met ‘kinderogen’. Zo knap, dat iemand al haar hele leven lang zoveel prachtig werk maakt, zoveel kwaliteit, geen enkel boek stelde mij teleur. Ik hoop dat ze daar nog lang mee door mag gaan.

Joke van Leeuwen schrijft nu, in 2022, weer een steengoed verhaal: een verhaal over het water, het vergaan van de wereld, maar ook over hoop. Jona blijft als enige over bovenop een enorm hoog kantoorgebouw in een dorpje dat op het allerlaagste punt ligt. Jona doet er alles aan om gezien te worden, ze haalt allerlei spullen uit het gebouw en legt daarmee de woorden ‘Ik ben hier!’

Het boek heeft een waanzinnige spanningsopbouw. Want dit meisje, moederziel alleen bovenop een kantoorgebouw: komt dat nog goed? Geniaal hoe Joke van Leeuwen dat doet. Zonder zielig te doen, want Jona blijft positief. Het is ook best een beetje eng, want alle lampen in het gebouw zijn uitgevallen door het water.

Er zitten weer heerlijke (taal)grapjes in, zoals het maken van een geheimschrift, een vragenlijst voor opzoeking (voor als je iemand kwijt bent) en letters maken met suikerklontjes. Jona is in alles echt een kind, ondanks de ellende waar ze in zit. En ze geniet dan ook van heel hard door de gang crossen op een bureaustoel en door het groene glas van een tafel kijken (Joke van Leeuwen geeft hiermee een subtiele sneer naar alle ‘grote mensen’)

“Naast de bank stond een lage tafel met een blad van groen glas.

Jona ging eronder liggen, op haar rug. Het paste net, want het was een lage tafel. Nu zag ze alles in het groen. Dat was mooi. De directeur van deze kamer wist vast niet hoe mooi het was om door dat groene glas te kijken.

Alles werd veel minder saai.

En heel hoopvol ook.

Maar grote mensen deden zulke dingen niet. Sommige misschien wel, maar de meeste niet.”

Joke van Leeuwen heeft in haar leven nog maar één keer een Gouden Griffel gewonnen, voor Deesje (1986). Wat mij betreft mag Ik ben hier! volgend jaar weer eens Goud krijgen. Het heeft zoveel zeggingskracht, is actueel, grappig en mysterieus. Ik weet zeker dat kinderen en volwassenen van dit verhaal zullen smullen. Geschikt voor lezers vanaf 7/8 jaar.

Nog even over Een huis met zeven kamers: dit was haar 2e boek en verscheen al in 1979, mijn geboortejaar. Ik vrees dat het niet meer zo vaak gelezen wordt, behalve dan door veertigers zoals ik, die er warme herinneringen aan hebben. Maar het boek is tijdloos en kan nog steeds! Ik vind ook dat het een plekje op de GV100 verdient. (En ik zal er dit jaar wederom op stemmen!)

Zelf lezen

Amari en het spel der magiërs – B.B. Alston

Maaike de Vries

Amari, de grote heldin uit Amari en de nachtwachters, is terug! Het debuut van B.B. Alston werd juichend ontvangen: het won in 2021 de Barnes & Noble jeugdboekenprijs en dit jaar in Nederland een Bronzen Griffel!

In dit tweede deel, dat niet los gelezen kan worden van deel 1, gaat Amari aan de slag als Agent aan het bureau voor Bovennatuurlijke Zaken. Amari is een meisje van kleur dat opgroeit in een achterstandswijk met bijna alleen maar witte mensen om zich heen: dat maakt haar erg onzeker. Haar broer Quinten is plotseling verdwenen en natuurlijk maakt Amari zich heel erg zorgen om hem. Nooit had ze gedacht dat hij in een ‘andere wereld’ zou zijn, maar dat is precies waar ze terecht gaat komen… Eenmaal binnengetreden in het Bureau voor Bovennatuurlijke Zaken ontdekt ze dat ze een machtige magiër is en goed voor zichzelf op kan komen. Ze krijgt dus helaas wel veel te maken met racisme – niet op de manier die we in onze wereld kennen – maar toch herken je dezelfde patronen als in onze samenleving. Dat maakt het verhaal rijk en urgent. Maar lezers smullen natuurlijk vooral van de fantasy-wereld die Alston creëerde: een wereld vol met bekende en onbekende magische wezens.

In dit deel 2 leren we de vriendin van Amari, Elsie, beter kennen. Amari komt voor een groot dilemma te staan: wil zij de leider van het Genootschap der Magiërs worden, of laat ze deze taak aan een ander, die misschien geen goede bedoelingen heeft…?

Vergelijkingen met boeken als Harry Potter en Nevermoor worden vaak gemaakt, maar voor de liefhebbers van de verschillende series is er toch altijd genoeg verschil op te merken. Het is gewoon heerlijk om te verdwijnen in een andere wereld. Geschikt voor sterke lezers vanaf 10/11 jaar.