Prentenboeken

Juf, wat voor haar heb je? – Kamalia Talhaoui & Natascha Stenvert


“Wanneer we het Nederlandse (jeugd)literaire veld beschouwen, dan valt op dat er weinig verscheidenheid is op het vlak van etnisch-culturele diversiteit. Het merendeel van de Nederlandse jeugdboeken stelt de beleving en ervaring van witte personages centraal, terwijl het perspectief van personages van kleur vaak afwezig is of onderbelicht blijft. De boeken tonen, met andere woorden, slechts een stukje van de werkelijkheid. Dat heeft belangrijke implicaties voor de ontwikkeling van jonge lezers, die voor hun zelf- en wereldbeeld mede afhankelijk zijn van boeken.”

Bron: Jeugdliteratuur door de lens van etnisch-culturele diversiteit. Stichting Lezen, 2020

Al een aantal jaar maak ik me op de pabo hard voor aandacht voor diversiteit en representativiteit in kinderboeken. Ik vind het enorm belangrijk dat pabo-studenten lezen, en dan vooral ook bewust zijn van wát ze lezen en wat ze meenemen naar hun stageklassen.

Als ik praat met studenten over dit onderwerp, komen ze zelf ook vaak met voorbeelden. Ze herkenden zich vroeger niet in kinderboeken, omdat er geen enkel boek was waarin de hoofdpersoon twee moeders had, zoals zij. Of waarin de hoofdpersoon geadopteerd was (en dus het enige kind van kleur in de klas), zoals hij. Of waarin de hoofdpersoon een hoofddoek draagt.

Hoofddoekjes zijn niet meer weg te denken uit onze maatschappij en dus ook niet uit het onderwijs. Moslima’s werken niet alleen op islamitische scholen. En dus is het voorstelbaar dat een kind de juf met hoofddoek vraagt: “Juf, wat voor haar heb je?” Een heerlijk nieuwsgierige en mooie vraag, die tevens de titel is van het mooie prentenboek dat Kamalia Talhaoui en Natascha Stenvert samen maakten.

In dit prentenboek maken we kennis met juf Selma, die de nieuwe juf is van een kleutergroep. Het valt de kinderen direct op dat Selma een hoofddoek draagt. In de huishoek zet Suus en Sophie ook een doek op hun hoofd. In de kring stellen ze die ene vraag die hen zo nieuwsgierig maakt: “Juf… wat voor kleur haar heb je?”

De kinderen fantaseren erop los: goud, met strikjes? Bruin, als chocola? Het haar van de juf is paginagroot getekend en de kinderen figureren erin. Elke keer zegt de juf: nee, zo ziet mijn haar er niet uit. Daan vraagt of juf misschien geen haar heeft, net als hij. De volgende dag belooft juf dat ze haar haar aan de klas laat zien, nadat de ouders zijn vertrokken. Er volgt geen uitleg waarom juf haar haar niet wil laten zien. Maar dat is een mooi onderwerp om over door te praten in de klas. Weten kinderen waarom sommige moslimvrouwen een hoofddoek dragen? Zouden ze het zelf ook willen? Mogen ze kiezen? Op deze manier kun je levensbeschouwing & godsdienst ook verwerken in deze les.

Een waardevol prentenboek dat ik zeker ga laten zien aan mijn pabo-studenten. Verschenen bij uitgeverij Leopold.

Voorleesboeken, Zelf lezen

De Gorgels en de laatste kans – Jochem Myjer

Het finaledeel van de Gorgel-trilogie! Jochem Myjer vertelde in de Grote Vriendelijke Podcast dat hij in dit laatste deel nog eens flink wilde uitpakken: hij haalde alle Gorgels uit de wereld naar ‘zijn’ eiland om zich op te maken voor hun grootste uitdaging ooit!

Die wereld-Gorgels moeten we wel even leren kennen… In deel 1 waren er alleen nog maar Bobba (de waakgorgel van hoofdpersoon Melle), Belia (de waakgorgel van zijn zusje Limoni) en de wijze Grijze Gorgel. In deel 2 komen daar de Berggorgels bij, die rond de gletsjers in de bergen leven. Maar in dit deel wordt het wat ingewikkelder: met o.a. Grensgorgels, Woestijngorgels en Bosgorgels. De namen en gekke woorden vliegen je om de oren.

“Behoedelazachies!” “Goedemorgelavroegievroegie” “Urgentelaspoediespoedie!”

Gelukkig is er een verklarende woordenlijst voorin en komt er binnenkort een Gorgelencyclopedie! (Daarover later meer)

Melle is zoals we gewend zijn van deel 1 en 2 weer de grote held. Hij wordt door de Gorgels gerespecteerd en gedraagt zich gaandeweg het verhaal zelfs steeds meer als een Gorgel… hij spreekt hun taal, kan zich met de stok verdedigen en leert zelfs om te ‘flitsen’, oftewel razendsnel van de ene naar de andere plek bewegen.

Het probleem waar Melle en zijn kleine vriendjes mee geconfronteerd worden is dit keer grootser en lijkt onoplosbaar. Toch gaan ze de uitdaging aan. Maar of het gaat lukken om de Brutelaars die Gorgels in slaap brengen te bestrijden?

Ik heb weer erg genoten en gelachen tijdens het lezen. Er zitten geweldige taalvondsten in (de Görgels uit het nöörden plaatsen öp elke ö een trema: echt een hilarisch effect). Myjer schrijft ook zo beeldend dat je het echt voor je ziet, bijvoorbeeld het inrichten van het ‘hoofdkwartier’ voor de Gorgels in de camper. Myjer heeft ook veel oog voor de natuur en benoemt veel vogelsoorten en je leert en passant ook meer over de poolcirkel en natuurverschijnselen in het Hoge noorden.

Dit boek leest net als de eerdere delen weer als een trein. Complimenten ook voor de vormgeving en papierkeuze van de uitgever: dit boek oogt zo lekker stevig en robuust daardoor, net als de andere boeken. De illustraties van Rick de Haas zijn weer schitterend en het zijn er ook weer lekker veel, soms paginagroot.

Bij het lezen van het laatste hoofdstuk kreeg ik een brok in mijn keel. Kinderen die 12 jaar worden verliezen hun Gorgel. Hoe moet dat nu met Melle en Limoni?

Ontroerend vond ik het interview dat Bas en Jaap in de GVP hadden met Jochem Myjer. Hij beschouwt de Gorgels als zijn levenswerk. Vroeger was Myjer al groot liefhebber van kinderboeken en nu is hij zelf succesvol schrijver geworden. Hij gaf zelfs toe dat hij schrijven nóg leuker vindt dan op het podium staan.

Helaas is de Gorgel-reeks met dit boek ten einde. Voor Jochem Myjer is het genoeg zo: volgens een theaterwet komt alles in drieën. Maar schrijven is Myjer nog niet zat: we kunnen een nieuw kinderboek van hem verwachten! Gorgel-fans kunnen zich nog wel verheugen op een soort encyclopedie met alle Gorgels en Brutelaars die er op de wereld voorkomen.

In de wereld van Jochem Myjer lijkt alles alleen maar vrolijk en fijn, constateren meerdere interviewers. Dat komt, zegt Myjer, omdat hij graag schrijft over een wereld waarin hij zou willen leven. Ik zou het ook fantastisch vinden als Gorgels echt bestaan. Als er voor ieder kind een wezentje is dat hem of haar beschermt, hoe moeilijk het kind het ook heeft. Die wereld van Jochem Myjer, die is zo gek nog niet.

Informatief

Is dàt kunst? Bijzondere werken uit de moderne kunst

Thijs Demeulemeester & Aart-Jan Venema

Een voorwerp dat je op straat vindt in een museum hangen? Veel kunstenaars doen het gewoon: en ze krijgen er ook nog geld voor. Is dàt dan kunst? Dit fraai vormgegeven boek wakkert de discussie aan bij kinderen: wat vind jij eigenlijk kunst? Wat vind jij mooi? Wanneer mag je jezelf ‘kunstenaar’ noemen? Is elk kunstwerk geld waard? Wat willen kunstenaars eigenlijk met hun kunst vertellen?

In dit rijk geïllustreerde boek staat op elke bladzijde een korte beschrijving van een kunstwerk waarvan je zou kunnen zeggen: “Is dàt kunst???”

Je herinnert je misschien nog de banaan die met plakband op een muur geplakt was, kortgeleden nog in het nieuws: kunstenaar Maurizio Cattelan noemde zijn werk ‘Comedian’. Wie het wilde hebben moest 107.000 euro betalen. Hij wilde de kunstwereld beetnemen en zorgen dat de banaan het gesprek van de dag werd. En dat is gelukt: iedereen had het erover.

Heb je de papierversnipperaar ook gezien op die dure veiling? Een schilderij van Banksy werd ter plekke vernietigd nadat het net was verkocht voor meer dan één miljoen dollar. Banksy is niet de echte naam van de kunstenaar. Hij vindt dat zijn kunst op straat hoort en wil niet dat rijke mensen het kopen. Helaas voor hem is het versnipperde schilderij juist door deze stunt nóg meer waard geworden!

Dit boek leert ons dat kunstenaars vaak heel verschillende motivaties kunnen hebben om iets te maken. Niet alleen om iets ‘moois’ te maken zoals een schilderij, maar vaker ook om een idee of overtuiging de wereld in te brengen. Of om een probleem aan de kaak te stellen. Bijvoorbeeld de raceauto van Edwin Wurm heeft een dikke ‘vetlaag’ waardoor hij er niet slank en sportief uitziet, maar lomp en papperig. Hij levert hiermee kritiek op rijke mensen die altijd maar meer willen. Veel van de kunstenaars in dit boek zou je ook activisten of wereldverbeteraars kunnen noemen. Ze gaan niet de politiek in of de straat op, ze maken kunst om hun boodschap te verkondigen.

Natuurlijk raak je tijdens het lezen nieuwsgierig naar hoe het kunstwerk er in het echt uitziet. Op elke pagina kun je de QR-code scannen die doorlinkt naar een (vaak Engelstalige) website. Daar staat vaak nog meer info, maar dus wel vaak in het Engels.

Een lesidee met het boek is om alleen de beschrijving van een kunstwerk voor te lezen en kinderen te laten filosoferen over wat de bedoeling van de kunstenaar zou kunnen zijn. Wat denk jij van onderstaande kunstwerken?

  • Een vloer vol met pindakaas,
  • opgezette dieren tussen bergen van afval,
  • snottebellen aan een plafond,
  • een springkussen in de vorm van een drol,
  • een kamer vol ballonnen,
  • vliegtuigen die begraven worden,
  • een video waarin iemand een hamburger eet,
  • gevulde vuilniszakken gemaakt van brons,
  • een nepwinkel met dure merken in de etalage,
  • een blok ijs door de straten van Mexico slepen in de brandende zon,
  • een egaal blauw schilderij

En zelfs een onopgemaakt bed vol rommel werd uitgeroepen tot kunstwerk (verkocht voor 2,5 miljoen pond!)

Inspirerend? Of bizar?

Dit is een uniek boek: verschenen bij uitgeverij Lannoo. Voor vele uren plezier met het bekijken van de vele foto’s en filmpjes via de QR-links. Voor prachtige kunstlessen en mooie gesprekken met kinderen over moderne kunst. Want kunst is niet ver-van-je-bed, maar gaat juist over ons allemaal en de wereld waarin we leven.

Zelf lezen

De schaduw van mijn broer – Tom Avery

Dit boek verscheen in 2015 en viel me op in een boekwinkeltje een tijd geleden. Het straalde iets uit wat me intrigeerde: een grote boom op de voorkant en een titel die nieuwsgierig maakte. Ik las het dit weekend eindelijk.

Het boek vertelt het verhaal van Kaia. Een intens verdrietig verhaal. Kaia’s grote broer Moses is namelijk plotseling overleden. Kaia vond hem in zijn kamer, in een plas bloed. Een traumatische gebeurtenis waardoor Kaia is bevroren; ze leeft nog, maar alles is ijskoud en onbeweeglijk geworden. Haar moeder, die altijd lief en zorgzaam was, drinkt alleen nog maar veel alcohol en wordt ontslagen op haar werk.

Kaia gaat na een maand rouwen weer naar school. Maar niets is meer hetzelfde. Kaia moet opnieuw vrienden maken, maar dat lukt niet. De enige vriend die ze heeft is een wilde jongen die net nieuw is in de klas. Hij praat niet, maar luistert wel naar haar. Langzaam ontdooit Kaia. Ze durft steeds meer over Moses te praten. Totdat er met haar ook een vreselijk ongeluk gebeurt.

Dit boek is bijzonder om zijn vorm en verhaalopbouw. In het begin raak je in de war van wat er met Kaia aan de hand is. Ze vertelt in warrige zinnen over haar eerste schooldag nadat Moses dood is gegaan. Haar leven voltrekt zich in een grote waas. Je voelt je zelf ook een blok ijs, hard, stijf en niet in staat te bewegen. Langzamerhand wordt de taal soepeler, losser. Je gaat makkelijker begrijpen wat Kaia denkt en doet. Hiermee voel je mee met het grote verdriet. Zo moet het voelen.

Intens verdrietig, een trauma, een groot gemis: teveel voor een kind van 11 jaar. Toch ziet ze ook lichtpuntjes en wil ze door met haar leven. En daardoor is het ook een hoopvol verhaal. Erg mooi gedaan, vooral ook in combinatie met de sombere maar bijzondere illustraties. Geschikt voor 10+.

Voorleesboeken, Zelf lezen

De geheime tuin – Frances Hodgson Burnett

Vertaald door Imme Dros (luxe editie, Leopold)

Mary Lennox is een buitengewoon onaangenaam personage, verwend tot op het bot en totaal ongeïnteresseerd in de wereld om haar heen. Niet verwonderlijk als je ouders niet naar je omkijken en het de gewoonte is als rijk meisje om haar personeel bevelen te geven. We volgen Mary van haar oude woonplaats in India naar haar nieuwe voogd in Yorkshire; omdat haar ouders geen tijd meer hebben om voor haar te zorgen gaat ze wonen op een prachtig landgoed in een enorm huis. Maar ervan genieten kan ze er niet. Ze is een schriel, bleek kind zonder vlees op de botten en niets lijkt indruk op haar te maken.

Tot zover Mary. Er verschijnt namelijk nog een onaangenaam personage ten tonele, Colin – de zoon van de voogd – die verborgen moet blijven. Colin is ernstig ziek en ligt dag en nacht in bed. Mary ontdekt op een dag toch dat hij bestaat en vanaf dat moment veranderen de levens van beide kinderen. De geheime tuin speelt daar een grote rol in. De natuur wordt bezongen dat het een lieve lust is; uitgebreide beschrijvingen van de natuur, de vogels, de insecten en de manier waarop de tuin ontwaakt in het voorjaar vullen vele pagina’s.

De voogd van Mary heeft een groot verdriet in zijn leven meegemaakt en ‘verwerkt’ dit door zijn zoon te verstoppen en te negeren. Het is intens verdrietig, maar blijkbaar voor begin 1900 geen heel vreemde beslissing. In het nawoord lezen we dat Burnett in dit verhaal – dat oorspronkelijk voor volwassenen bedoeld was – met dit boek kritiek levert op de manier waarop artsen omgingen met ernstig zieke kinderen. Het was de gewoonte om kinderen veel bedrust voor te schrijven, terwijl buitenlucht wonderen kan doen voor je gezondheid. Ook levert Burnett kritiek op de standenmaatschappij, de gouvernantes en de kamermeisjes die alles moeten doen wat hun meester(es) hen vraagt. Gelukkig zijn hier de afgelopen eeuw dingen ten goede in veranderd.

De leeservaring was fantastisch, omdat het verhaal zo slim en gelaagd geconstrueerd is en goed in elkaar zit. De onaangename personages hebben een belangrijke functie in het verhaal en hun transformatie speelt een belangrijke rol in de boodschap die Burnett wil overbrengen. Ze noemt het ‘magie’: het geloven in het goede, het optimisme, de positieve gedachten die zorgen dat je je goed gaat voelen. En in de natuur zijn helpt daarbij. Het zorgen voor een tuin en je bewust zijn van de seizoenen, het bodemleven, vogels die nestelen; kortom je realiseren dat je als mens niet alleen bent op deze wereld en dat je voor je omgeving moet zorgen.

Ik ben zeker niet de eerste die deze klassieker eindelijk las maar zeker ook niet de laatste: Leopold bracht onlangs een prachtige luxe editie uit van het boek met goud op snee, een luxe cover met gouden letters en geïllustreerde pagina’s door Linde Faas. Ondanks dat het meer dan 110 jaar oud is, is het totaal niet verouderd of uit de tijd. Een tijdloos verhaal. De aanbeveling van Tonke Dragt is niet voor niks:

‘Verrukkelijk boek – mijn lievelingsboek. De geheime tuin heeft alles: het is geheimzinnig, spannend en betoverend mooi! Een boek dat ieder kind gelezen moet hebben.’

Young adult

Geert op het oosten – Tim Gladdines

Oef, wat een verrassend boek. Zo op het eerste gezicht zou je het niet zeggen: een Barbiehoofd op de voorkant en een weinigzeggende titel, maar dit voelde voor mij echt als een bloedstollende thriller! Het verhaal is weer lekker bizar zoals we dat van Tim Gladdines gewend zijn, maar dit boek bevat ook nog eens enorm veel suspense: de koude rillingen liepen over mijn rug, ik heb er een nachtmerrie over gehad en tijdens het lezen was ik voortdurend bezig met die ene vraag: hoe loopt dit in godsnaam af?

“Het gezin zit om de ronde tafel, ieder in zijn eigen windstreek. Geert op het oosten.”

Het leven van Geert is overzichtelijk en beklemmend. De dagen verlopen volgens een vast patroon, in een typisch jaren ‘80 gezin met gedopte boontjes, de kerk en vader achter zijn krant. Geert is 15 jaar, maar gedraagt zich jonger. Hij heeft geen vrienden, maar wel een rijke verbeelding. Op school wordt hij getreiterd en thuis ook, door zijn vader die losse handjes heeft en al begint te slaan als Geert alleen maar “ja, maar…” zegt.

Op een dag krijgt zijn zus Hilde een Ken-pop voor haar Barbie-verzameling. Het begin van het einde: vanaf dat moment zal Geerts leven nooit meer hetzelfde zijn. De pop begint tegen Geert te praten. Geert is dat wel gewend, hij ‘praat’ ook met andere dingen: zijn fiets, een regenpijp. Maar dit is anders. Ken begint een eigen leven te leiden. Hij duikt op de kamer van Geert, zit plotseling in zijn tas. Zet hem aan tot acties die hij eigenlijk helemaal niet wil. Maar Geert is gevoelig voor de aandacht, hij heeft voor het eerst een ‘vriend’. Maar het loopt zo uit de hand met de stemmen in zijn hoofd dat Geert een tijdje opgenomen moet worden in een psychiatrische kliniek.

“Ken ziet eruit alsof hij rechtstreeks uit de verpakking komt. Misschien is hij inderdaad een soort engel.”

Als hij terugkomt op school is de Ken-pop weg, maar is er een nieuwe jongen in de klas. Hij lijkt sprekend op Ken en blijkt ook nog eens zo te heten. Vanaf dag 1 wil hij de vriend zijn van Geert. Ken lijkt bezeten. Hij beïnvloedt Geert in alles in zijn leven. Het lijkt wel of Geert geen eigen wil meer heeft. De ene na de andere bizarre gebeurtenis volgt elkaar op. Er is geen houden aan. Dit is het moment waarop je tijdens het lezen regelmatig de adem wordt ontnomen. Het is té bizar, maar tegelijkertijd zó levensecht en onontkoombaar. Als een monster dat steeds maar weer in je dromen verschijnt. Ook Geerts vader raakt betrokken bij Ken. De vader-zoonrelatie lijkt te veranderen. Verdwijnt Ken ooit echt uit hun leven?

Vele thema’s worden aangeraakt in dit boek. Ouderschap, opvoeding en grenzen aangeven. Maar vooral ook identiteit, zelfsturing en zelfvertrouwen. Onderwerpen waar vrijwel iedere adolescent mee worstelt. Geert is een kwetsbare jongen, gevoelig voor pesterijen en hij ontwikkelt een binnenwereld die voor hem werkelijkheid is geworden. Geert heeft psychische problemen – stemmen horen, gedicteerd worden, geen eigen wil meer hebben – helaas een ziektebeeld dat soms ook jongeren treft.

Ik heb zoals gezegd een nare nachtmerrie gehad over dit boek. Het verhaal hield me dusdanig bezig dat ik er best lang over heb gedaan om het uit te lezen, ondanks dat het een pageturner is. Maar ik werd er af en toe misselijk, onpasselijk van. Zo dichtbij komen de personages: zelfs Ken, de levende pop zonder vingerafdruk. Dit alles is natuurlijk een dikke vette promo voor dit boek, want het is ook heerlijk om te griezelen. Maar als je daar niet van houdt, ben je gewaarschuwd! Wat mij betreft mogen de boeken van Gladdines vaker op de tiplijstjes van boeken voor jongeren verschijnen. Koning Valentijn vond ik ook steengoed. Zijn boeken verdienen een groot publiek!

Verschenen bij uitgeverij Marmer.

Lees hier een interview met Tim Gladdines.

Young adult, Zelf lezen

King en de drakenvlinders – Kacen Callender

‘Denk je dat je iemand kan missen en tegelijk kwaad op hem kan zijn?’

De grote broer van King, Khalid, is overleden en King en zijn ouders zijn in diepe rouw. King gaat op zijn eigen manier om met zijn verdriet. Khalid komt ‘s nachts in zijn dromen bij hem en praat met hem over het leven. Khalid was zijn grote voorbeeld, een optimistische en vrolijke jongen. Er is één ding waar hij echter heel boos over is: Khalid heeft hem gezegd dat hij geen homo mag zijn, iets wat King hem met veel moeite heeft verteld. Zwart zijn én homo is in Amerika (en in veel andere delen van de wereld) helaas vaak een dodelijke combinatie. King is bang om alles te verliezen en om door niemand geaccepteerd te worden. Zwart zijn daar kan hij niks aan doen, maar homo zijn is wie hij is en wat hij wil zijn.

Dat hij ontdekte dat hij homo was komt door Sandy, een zachtaardige jongen die eerst zijn vriend was en die hem vertelde dat hij ook homo is. Khalid wilde niet dat King nog met Sandy omging toen hij hoorde dat hij homo was. Sandy heeft het ook moeilijk, zijn vader – de sheriff – mishandelt hem. Hij loopt weg en schuilt in een tent bij King in de tuin. Vanaf het moment dat King hem daar vindt is hij betrokken bij de verdwijning van Sandy – en hij verraadt hem niet.

King en de drakenvlinders werd ‘jeugdboek van het jaar’ (een soort Gouden Griffel) in Amerika en dat is geheel terecht. Het is een opzienbarend boek. Een hoofdpersoon die zwart is én homo is nog nooit vertoond volgens de auteur in het nawoord. Hij wilde deze jongeren een stem geven. In poëtische taal en met veel aandacht voor kleur, omgeving en zintuiglijke ervaringen leef je mee met King en Sandy. Ook de rol van de ouders van King wordt heel mooi uitgewerkt. Prachtig boek.

Young adult, Zelf lezen

De zusjes uit het Verzonken Moeras – Lucy Strange

Het gebeurde me weer: vanaf de eerste bladzijde word je het verhaal (en het moeras 😉) ingezogen en laat het je niet meer los. Dat is de kracht van de boeken van Lucy Strange – ze neemt je mee naar een onbekende wereld die ze in geuren en kleuren beschrijft en die helemaal niet lijkt op de onze, of toch wel?

Op de voorkant van het boek zien we drie zussen, maar het zijn er eigenlijk zes: zes zussen, een vader en een oma – ze wonen samen aan de rand van een moeras. Hun moeder is al overleden en liet hen de verhalen over het moeras na die ze zelf schreef in prachtig versierde boeken. Van de boeken mag hun vader niets weten, hij is enorm wreed en vreselijk kwaad op bijna al zijn dochters omdat ze letterlijk een vloek voor hem zijn. Aan sommige dochters heeft hij meer een hekel dan aan de andere, en verteller Willa krijgt het zwaar te verduren, net als de jongste Darcy.

De vloek schrijft voor wat er met elk van de zussen moet gebeuren. En als dat niet gebeurt, zal Darcy haar vader moeten begraven. Oudste dochter Grace moet gedwongen trouwen met een vreselijke man. De beschrijvingen van de vader zijn een gruwel om te lezen, hij is zo hard en kwaad en zelfs hun oma die aan hun kant staat kan er weinig tegen beginnen.

Op een dag loopt Grace weg van huis. Willa achtervolgt haar. Ze denkt dat Grace naar het Vollemaanscircus is gevlucht om danseres te worden. Een vreselijke tocht vol met magie en horrorachtige beelden, die je wel zult herkennen van de andere boeken van Lucy Strange, volgt. De dood vermijdt Strange ook niet. Hoe het afloopt verklap ik natuurlijk niet!

Complimenten voor de steengoede vertaling door Aleid van Eekelen-Benders. Zij slaagt erin om de prachtige beeldende taal van Strange ook in het Nederlands te vangen.

“Toen ik thuis wegreed, was de lucht nog inktzwart en de dageraad niet meer dan een grijze fluistering boven het moeras, maar nu komt de zon op. Het belooft een prachtige lenteochtend te worden met z’n primula-gele licht – het soort ochtend dat je vervult van vrolijkheid en je op je benen laat wankelen als een lammetje.”

Geschikt voor lezers vanaf 12 jaar!

Meer weten over Lucy Strange en haar andere boeken? Kijk op https://gottmerkinderboeken.nl/product/de-zusjes-uit-het-verzonken-moeras/

Zelf lezen

Olivia en ik – Joke Reijnders

Een boek waarin een overleden meisje, Cornelia, haar verhaal vertelt over het ‘hiernamaals’ op begraafplaats de Lindeheuvel. Zij is daar al sinds 1891 en maakte mee dat er vele nieuwe bewoners kwamen.

Op een dag is daar Olivia. Ze is ongeveer even oud als Cornelia is geworden en Cornelia gelooft dat ze vriendinnen kunnen worden. Olivia worstelt echter met haar plotselinge, te vroege dood. Cornelia wil haar helpen om het te verwerken.

Een ongebruikelijk boek. Een wonderlijk verhaal, je zou denken somber, maar het is toch ook troostend. Als je iemand hebt verloren hoop je misschien hem/haar nog te ‘voelen’, een signaal te krijgen. Het werpt vragen op over wat er is na de dood. Ik vond de schrijfstijl luchtig en het verhaal interessant en ontroerend. Geschikt vanaf 10 jaar ongeveer. Bijzonder boek!

Zelf lezen

De nachtlantaarn – Lisa Thompson

Wat een ontroerend en bijzonder boek. Over de gevoelige puber Nathan, zijn moeder die bijna het verhaal afwezig is (en Nathan die niet weet waar ze is) en Gary, zijn stiefvader waarvoor ze gevlucht zijn en die gelukkig Nathan niet kan vinden, maar die wel voortdurend in zijn hoofd spookt.

De angst voor een gewelddadige stiefvader, die niet zit te wachten op een stiefzoon, die zijn vriendin behandelt met minachting en als oud vuil: je voelt het in het hele boek. Het is geen vrolijk verhaal, maar lichtpuntjes zijn er wel, letterlijk: het denkbeeldige vriendje Sam, die Nathan helpt als hij alleen is en onzeker over waar zijn moeder is gebleven.

Ik ben ervan onder de indruk. Ik ga meer van Lisa Thompson lezen. Het vrolijke omslag zet je op het verkeerde been: dit boek zet je aan het denken. Over ouderschap, huiselijk geweld, veiligheid voor kinderen. Lezen, dit boek!