Wow, wat een indrukwekkend boek, het nieuwste van Simone Arts: over een jongen die zijn zusje, die maar één maand oud werd, verliest.
Ondanks dat deze spoiler al gedeeld wordt achterop het boek is het een ongelooflijk spannend en goed geconstrueerd verhaal. Je leert de personages goed kennen, krijgt een hekel aan een aantal en gaat enorm houden van Vito, de jongen die naar de brugklas gaat en in eerste instantie helemaal niet zit te wachten op een broertje of zusje.
Ik las in één ruk het nieuwste boek van Erna Sassen uit: een rauw, hard en tegelijk ook ontroerend verhaal. In haar eerdere boeken slaagde ze er ook al in om ‘echte’ jongeren te portretteren en ook in dit verhaal komt een jongere tot leven. Het verhaal kwam enorm bij me binnen.
Joshua is een jongen van 15 jaar die afstroomt van de havo naar het vmbo. Hij heeft nog geen vrienden gemaakt in zijn nieuwe klas en heeft bovendien afscheid moeten nemen van zijn beste vriendin (Zivan) die naar Irak – haar geboorteland – is gegaan.
Met de introductie van Zivan wordt een ernstig thema aangesneden: uithuwelijking op jonge leeftijd en gebrek aan autonomie van meisjes. Hoewel Zivan nergens zelf aan het woord komt, gaat eigenlijk het hele boek over haar: hoe bijzonder de vriendschap tussen een jongen en een meisje kan zijn, heimwee en onzekerheid en de verontwaardiging over beslissingen die door je familie worden genomen. Zivan moet met haar neef trouwen. De vriendschap met Joshua is dan voorgoed voorbij.
Joshua zit keihard in de puberteit: alle emoties worden uitvergroot: hij kan zo van extreem boos naar extreem verdrietig schieten. Hij is erg op zichzelf, maar is ook zoekend naar contact. Én hij kan bizar goed tekenen – vooral portretten van Zivan – dat is zijn uitlaatklep.
In het boek speelt beeldende kunst een prominente rol. De keuze voor Martijn van der Linden als illustrator vind ik geweldig gekozen – Van der Linden is erg veelzijdig in zijn stijl: de tekeningen (veelal schetsen) spelen een grote rol in het verhaal, soms vertellen de tekeningen nog meer dan wat er al in de tekst staat. Door Joshua’s tekentalent komt hij ook in contact met twee jongens (Sergio en Dylan) uit zijn klas: eerst lijken het zijn vijanden, maar gaandeweg ontwikkelen ze een bijzondere vriendschap. Ze zijn enorm onder de indruk van wat Joshua maakt, ze willen zelfs een van zijn tekeningen op hun lichaam laten tatoeëren.
Er zijn een aantal scènes in het boek die ik bijzonder vond: situaties waarin Joshua worstelt met zijn verdriet en machteloosheid over het missen van zijn beste vriendin, maar ook de ontwikkeling van de vriendschap tussen de drie jongens vond ik mooi beschreven. De taal van Sassen is rauw en waarschijnlijk voor jongeren herkenbaar. Ik vind wel dat ze veel harde woorden gebruikt. Ik denk dat jongeren het misschien fijn vinden om hun ‘eigen taal’ te herkennen, maar misschien stoot het ook af. Maar ja, geen enkel boek is voor iedereen, smaken verschillen.
Dat gezegd hebbende denk ik dat dit boek jongeren (en volwassenen) aan het denken zet. Sassen pakt in haar boeken zware thema’s op. In Er is geen vorm waarin ik pas een relatie tussen een jongere en een docent, in Dit is geen dagboek de zelfmoord van een moeder en wat dat met een jongere doet.
Er is tot slot gelukkig ook veel te lachen in dit verhaal. Klungelige docenten op het vmbo die er niet in slagen orde te houden. Een klassenuitje naar het Rijksmuseum waarbij de drie jongens vooral bezig zijn met zoveel mogelijk naakt en seks te bekijken. Je ziet het zo voor je. Een rijk boek.
Lukas en zijn hond Gizmo zijn onafscheidelijk. Maar Gizmo is ook al oud. Soms gaat het niet zo goed met hem. Daarom besluit hij een bucketlist te maken met dingen die hij in elk geval nog met Gizmo wil doen. Kamperen, een kalender maken en beroemd worden staan er bijvoorbeeld op. Maar hij wil ook naar Golden Beach, het strand waar iets vervelends gebeurd is, maar waar hij nieuwe herinneringen wil maken.
Gizmo is helaas Lukas’ enige vriend. In de brugklas laat zijn oudste vriend Max hem plotseling stikken. Max sluit zich aan bij een groepje pestkoppen die het op Lukas hebben voorzien. En dat is nog niet alles. Omdat Lukas’ ouders zijn gescheiden, voelt hij zich ook vaak alleen. Zijn vader en moeder maken alleen maar ruzie.
Maar dan ontmoet hij Liv, een grote hondenliefhebber die Lukas wil helpen met de bucketlist van Gizmo. En daar gaat ze heel ver in…
Dit is een hartverwarmend en spannend boek voor alle kinderen die van honden houden, maar ook kattenliefhebbers zoals ik zullen smullen van het verhaal. Er zitten veel thema’s in (de dood, pesten, echtscheiding, eenzaamheid en vriendschap) en toch is het verhaal niet te ‘vol’. Het klopt gewoon, en het leest als een trein. Subliem vertaald door Emiel de Wild (bekend van Broergeheim). Een heerlijk boek voor lezers vanaf 10 jaar. Ook heel geschikt om voor te lezen! En wat een mooie kaft, daar zullen veel kinderen vast voor vallen!
Bij dit boek heb ik lessuggesties gemaakt. Ze zijn te vinden bij Lesmateriaal. Doe er je voordeel mee: vrij te gebruiken in je (stage)klas!
Wijsmettaal 