Oef, wat een verrassend boek. Zo op het eerste gezicht zou je het niet zeggen: een Barbiehoofd op de voorkant en een weinigzeggende titel, maar dit voelde voor mij echt als een bloedstollende thriller! Het verhaal is weer lekker bizar zoals we dat van Tim Gladdines gewend zijn, maar dit boek bevat ook nog eens enorm veel suspense: de koude rillingen liepen over mijn rug, ik heb er een nachtmerrie over gehad en tijdens het lezen was ik voortdurend bezig met die ene vraag: hoe loopt dit in godsnaam af?
“Het gezin zit om de ronde tafel, ieder in zijn eigen windstreek. Geert op het oosten.”
Het leven van Geert is overzichtelijk en beklemmend. De dagen verlopen volgens een vast patroon, in een typisch jaren ‘80 gezin met gedopte boontjes, de kerk en vader achter zijn krant. Geert is 15 jaar, maar gedraagt zich jonger. Hij heeft geen vrienden, maar wel een rijke verbeelding. Op school wordt hij getreiterd en thuis ook, door zijn vader die losse handjes heeft en al begint te slaan als Geert alleen maar “ja, maar…” zegt.
Op een dag krijgt zijn zus Hilde een Ken-pop voor haar Barbie-verzameling. Het begin van het einde: vanaf dat moment zal Geerts leven nooit meer hetzelfde zijn. De pop begint tegen Geert te praten. Geert is dat wel gewend, hij ‘praat’ ook met andere dingen: zijn fiets, een regenpijp. Maar dit is anders. Ken begint een eigen leven te leiden. Hij duikt op de kamer van Geert, zit plotseling in zijn tas. Zet hem aan tot acties die hij eigenlijk helemaal niet wil. Maar Geert is gevoelig voor de aandacht, hij heeft voor het eerst een ‘vriend’. Maar het loopt zo uit de hand met de stemmen in zijn hoofd dat Geert een tijdje opgenomen moet worden in een psychiatrische kliniek.
“Ken ziet eruit alsof hij rechtstreeks uit de verpakking komt. Misschien is hij inderdaad een soort engel.”
Als hij terugkomt op school is de Ken-pop weg, maar is er een nieuwe jongen in de klas. Hij lijkt sprekend op Ken en blijkt ook nog eens zo te heten. Vanaf dag 1 wil hij de vriend zijn van Geert. Ken lijkt bezeten. Hij beïnvloedt Geert in alles in zijn leven. Het lijkt wel of Geert geen eigen wil meer heeft. De ene na de andere bizarre gebeurtenis volgt elkaar op. Er is geen houden aan. Dit is het moment waarop je tijdens het lezen regelmatig de adem wordt ontnomen. Het is té bizar, maar tegelijkertijd zó levensecht en onontkoombaar. Als een monster dat steeds maar weer in je dromen verschijnt. Ook Geerts vader raakt betrokken bij Ken. De vader-zoonrelatie lijkt te veranderen. Verdwijnt Ken ooit echt uit hun leven?
Vele thema’s worden aangeraakt in dit boek. Ouderschap, opvoeding en grenzen aangeven. Maar vooral ook identiteit, zelfsturing en zelfvertrouwen. Onderwerpen waar vrijwel iedere adolescent mee worstelt. Geert is een kwetsbare jongen, gevoelig voor pesterijen en hij ontwikkelt een binnenwereld die voor hem werkelijkheid is geworden. Geert heeft psychische problemen – stemmen horen, gedicteerd worden, geen eigen wil meer hebben – helaas een ziektebeeld dat soms ook jongeren treft.
Ik heb zoals gezegd een nare nachtmerrie gehad over dit boek. Het verhaal hield me dusdanig bezig dat ik er best lang over heb gedaan om het uit te lezen, ondanks dat het een pageturner is. Maar ik werd er af en toe misselijk, onpasselijk van. Zo dichtbij komen de personages: zelfs Ken, de levende pop zonder vingerafdruk. Dit alles is natuurlijk een dikke vette promo voor dit boek, want het is ook heerlijk om te griezelen. Maar als je daar niet van houdt, ben je gewaarschuwd! Wat mij betreft mogen de boeken van Gladdines vaker op de tiplijstjes van boeken voor jongeren verschijnen. Koning Valentijn vond ik ook steengoed. Zijn boeken verdienen een groot publiek!
Verschenen bij uitgeverij Marmer.
Lees hier een interview met Tim Gladdines.
Wijsmettaal 