In ‘Bloot’ komen thema’s aan de orde waar je wat ongemakkelijk van wordt. Een meisje dat haar eigen lichaam niet accepteert en zich laat verleiden door een jongen – die ze erg leuk vindt – om zich letterlijk bloot te geven voor de camera. De gevolgen kunnen enorm schadelijk zijn. Ik vind het goed dat dit soort onderwerpen in jeugdboeken aan de orde komen, zodat erover gepraat kan worden thuis of op school.
Op de achterflap van Bloot wordt al best veel weggegeven over de inhoud van het boek. In de uitgebreide beschrijving die op de websites van boekhandels staat zelfs nog meer: “Op knappe en verrassende wijze laat Jutta Nymphius zien hoe Amelie een slachtoffer weigert te zijn en uiteindelijk als overwinnaar uit de bus komt!”
Ik vind het persoonlijk heel jammer dat er al zoveel verteld wordt over de inhoud van het boek. Zelfs de afloop wordt al prijs gegeven. Dat zorgt er niet voor dat je als lezer verrast wordt en graag verder wil lezen. Toch is het niet wat het op het eerste gezicht lijkt, al moet je daar wel even oog voor hebben. Het is erg boeiend geschreven in een schrijfstijl die doet denken aan Carry Slee.
Amelie is een onzeker pubermeisje dat worstelt met de schoonheidsidealen die apps als TikTok en Instagram ons voorspiegelen. Ze ziet zichzelf niet echt en denkt dat ze nooit genoeg is.
“Ik heb het meisje in de spiegel al een tijdje niet meer gezien. Ik ken haar niet echt meer. Maar vandaag heb ik het gevoel dat ze me kan helpen.
Ze is niet helemaal bloot, alleen vanboven. Ik kijk naar haar. Maar niet met mijn eigen ogen, maar met vreemde. Die ronde schouders, die platte borsten, die spekkige buik – hoe komen die over?”
Dit soort passages maken het verhaal indringend en confronterend. Je wilt bijna tegen Amelie schreeuwen: ‘je bent goed zoals je bent, trek je niks aan van anderen!’ Maar wat anderen vinden, of dat nou waar is of niet, is nu eenmaal erg belangrijk voor pubers. Ze gaan erin geloven en hun zelfbeeld raakt beschadigd.
Als Amelie contact krijgt met Elias, de jongen die ze zo leuk vindt, voel je al aan dat hij niet echt serieus is met zijn interesse in haar. Ze bellen of FaceTimen alleen, zien elkaar niet in het echt. Als hij haar vraagt om haar borsten te laten zien voor de camera, schrikt Amelie, maar het zet haar ook aan het denken. Dit deel van het verhaal is goed te volgen vanuit het perspectief van een onzekere puber.
De ontknoping van het boek is ondanks alle spoilers toch nog heel verrassend. Als de foto die Amelie aan Elias stuurde in elke appgroep opduikt, lijkt haar wereld in te storten. Amelie verstopt zich in de wc op school. Maar plotseling komt ze eruit en stuurt ze een bericht aan Elias waarmee ze laat zien dat de foto fake was. Of toch niet? Aan het begin van het verhaal heb je al een aanwijzing gekregen over deze verrassende move van Amelie. Ik verklap uiteraard niet hoe het nu echt zit.
Ik vind het een sterk en goed boek over een urgent onderwerp. Ouders zouden dit ook moeten lezen en er met hun kinderen over praten. “Wat je op internet zet, gaat nooit meer weg” is een zin die je niet vaak genoeg kunt herhalen. We weten het allemaal wel, maar worden er pas echt mee geconfronteerd als het je overkomt.
Geschikt voor lezers vanaf 12 jaar, en hun ouders!
Ik ontving van Ploegsma een recensie-exemplaar. Bestel het boek hier of ga naar je lokale boekhandel (die weer open is, hoera!)
Wijsmettaal 