Tag: broers

Deze recensie verscheen in de Boekenkrant van november 2020.

‘“Durf nou eens iets,” zeg ik. Volwassenen doen altijd zo moeilijk over dingen.’ Het nieuwe boek van Jowi Schmitz, Beste broers, gaat over dapper zijn en het anders durven doen. Raf (9) en Robbie (5) verhuizen naar het erf waar ook hun opa en oma wonen. Ze ontdekken dat opa een geheime plek in het bos heeft waar hij met oma naar de sterren wil kijken. Dan krijgt oma een hartaanval, waardoor het plannetje bijna in de soep loopt.

De ouders van Raf en Robbie maken veel ruzie en zijn vooral bezig met zichzelf. Ze gaan op het platteland wonen vanuit de grote stad. Rafs vriendje Cees zegt dat buiten de stad niks is.‘Daar woon ik vanaf nu. In niks.’ Het is wennen en ook best wel spannend. Ze moeten naar een nieuwe school en de boerderij en het donkere bos eromheen zijn heel mysterieus voor de jongens. De eerste nacht dat ze in hun nieuwe bed liggen, kunnen ze niet slapen en sluipen ze naar de plek waar opa aan het werk is. In de nacht, want ‘daar zit meer rek in’ volgens opa. Als ze bij de toren zijn, vallen ze in slaap in het bos.‘Dit is ons familiegeheim. Kun je nagaan, we zijn hier één dag en liggen nu al in een geheim.’

Het verhaal loopt over van dit soort pakkende zinnen. Raak, met rijke beeldtaal en tegelijk perfect passend bij de belevingswereld van kinderen vanaf acht jaar. De scène waarin Raf en Robbie met een pick-uptruck naar het ziekenhuis rijden met opa achterin, is spannend en hilarisch tegelijk. Je kunt het je niet voorstellen en toch gebeurt het; Raf achter het stuur en Robbie bij het gaspedaal en de rem. Hier smullen kinderen van! Opa is net als de broers lekker koppig. Hij gelooft dat hij de wereld naar zijn hand kan zetten en bouwt een nutteloze toren, die de liefde bezegelt tussen hem en oma.

‘Papa zegt dat je moet leven met wat er is. Mama eigenlijk ook, maar dan strenger. Alleen opa bouwt verder alsof oma binnenkort met hem gaat dansen op de open plek in het bos. Hij gelooft gewoon tegen alles in. Ik vind dat fijn. Het klopt misschien niet. Maar ik vind het toch fijn.’ Schmitz slaagt erin om dichtbij de stem van het kind te blijven en tegelijkertijd een diepere laag bloot te leggen: kinderen kunnen veel meer dan hun ouders denken.

Kortom: een hartverwarmend boek voor jonge lezers. Geschikt om voor te lezen en om zelf te lezen. Door de afwisseling met de sfeervolle illustraties leest het prettig: de hoofdstukken zijn niet te lang en hebben een mooie spanningsopbouw. Een heerlijk boek over twee beste broers die je in je hart sluit!