Tag: geheim

Zelf lezen

De geest en het meisje – Lucy Strange

Maaike de Vries

Wat een spannend en mysterieus boek weer van Lucy Strange. Ook haar vorige twee boeken (Het geheim van het Nachtegaalbos en Ons kasteel aan zee) heb ik verslonden. Strange heeft een schrijfstijl die intrigeert: je bevindt je na 2 bladzijden al direct in een andere tijd (in dit geval meer dan 120 jaar geleden) op een andere plaats (Engeland) en je voelt je daar heerlijk comfortabel, alsof je er zelf bij bent. Hoewel, comfortabel: het is een griezelige setting: een diep en donker meer, oude landhuizen zonder elektriciteit en stromend water en ijzige kou.

Agatha, de hoofdpersoon in De geest en het meisje, is een tragisch, maar ook inspirerend personage: vanaf het begin leef je met haar mee, want na het overlijden van haar vader heeft ze niemand meer. Haar vreselijke oom erft het enorme landhuis waarin ze woonde en hij stuurt haar naar haar ‘echte vader’, waar ze tot op die dag nooit van heeft geweten. Ze heeft altijd gedacht dat de man en vrouw die haar opvoedden haar echte ouders waren; waarom zou ze dat niet geloven?

Vanaf dat moment volgt de ene tragische gebeurtenis de andere op. Agatha moet met een wildvreemde man mee die nogal nors tegen haar doet. Hij woont in een eenvoudig hutje en verwacht van Agatha dat ze helpt in de huishouding en met de dieren. Maar dat heeft ze, als jonkvrouw, nog nooit gedaan! Ze is eerst doodongelukkig, maar gaandeweg verandert er iets in haar: ze wordt Aggie, een stoere en stevige meid die niet bang is om de waarheid over haar ouders uit te vinden. Ze heeft veel te vrezen van haar gewelddadige oom, maar geeft niet op. Ze wil weten wat haar verleden is.

Ouderschap en familie zijn weer belangrijke thema’s in dit boek. Ik begin een patroon te ontdekken in de boeken van Strange: steeds diept ze de relatie tussen ouder en kind uit, ze onderzoekt wat hen kenmerkt en bij elkaar houdt en hoe gebeurtenissen de relaties onder druk kunnen zetten. In Ons kasteel aan zee wordt de hoofdpersoon voor een dilemma gesteld: moet ze geloven dat haar Duitse moeder ‘fout’ is? En in Het geheim van het Nachtegaalbos is de moeder van de hoofdpersoon ziek, maar ze mag niet bij haar komen van haar vader.

Terug naar De geest en het meisje. In prachtige, weelderige taal kruipen we in het hoofd van Aggie. Knap hoe het verhaal enorm spannend blijft ondanks dat er best veel sfeerbeschrijvingen in staan.

“Ik ben middernacht. Niet de ene dag en niet de volgende. Gisteren ligt achter me, en een nieuwe dageraad wacht. Maar op dit moment is er alleen maar duisternis…”

“Herinneringen fladderen als motten om me heen, ze stijgen op, hangen trillend in de lucht en gaan dan op een nieuwe plek weer zitten: hetzelfde en toch anders.”

En hoe het afloopt? Ik wil verder geen spoilers delen, je moet het echt zelf gaan lezen: maar het einde zal je verrassen!

Kortom: weer een verhaal om van te smullen met een ijzersterk plot en interessante personages. Lucy Strange stelt wederom niet teleur. Hopelijk volgen er nog meer van dit soort prachtige titels bij Gottmer. Geschikt voor lezers vanaf ongeveer 11 jaar.

Prentenboeken

Bijna jarig – Imme Dros

Maaike de Vries

Ik heb mijn lievelingsprentenboek gevonden. Het was er altijd al, maar ik had het niet zelf in mijn bezit, ik leende het altijd uit onze pabo-bieb en las het steevast voor aan de eerstejaars studenten. Als voorbeeld van hoe het volgens mij moet: een prentenboek maken waarvan elk woord raak is, waarmee je in gesprek komt met kinderen en echt belangrijke thema’s aansnijdt: verheugen, jokken, schamen, niet durven vertellen, een geheim bewaren, een probleem oplossen, eerlijk zijn.

Imme Dros’ schrijfstijl is fantastisch. De zinnen dansen van de bladzijden. Ik heb het dus al vaak voorgelezen, maar het blijft fijn om het weer te lezen: elke zin klopt en is zó echt: je kunt je voorstellen dat een kind het zo zegt of denkt.

Ella is bijna jarig. Ze weet nog niet wat ze gaat krijgen voor haar verjaardag.

“Het kan nog van alles zijn.

Dat is het leuke van een geheim.

Als je het weet is het maar één ding.”

Ella ziet ‘per ongeluk’ het cadeau door het zolderraam.

“Er staat een poppenhuis bij de deur.

Bij de deur die dicht moet blijven.

Ella wordt koud en het is niet eens koud.

Het is warm, de zon schijnt.”

Ze voelt zich verschrikkelijk nu ze weet wat haar cadeau is. En haar ouders weten niet dat ze het weet. Ze heeft een groot geheim en ze heeft er pijn van in haar buik.

“Ze heeft iets ergs gedaan.

En ze kon het niet eens helpen.

Ze wist niet dat ze het deed.

Echt niet. Eerlijk waar niet.”

Tijdens het lezen krijg je kippenvel, ja echt. Zo voel je mee met Ella. Kleuters doen dit ook. Ze vinden het zielig voor Ella en herkennen het misschien: hebben zij ook weleens zoiets meegemaakt?

De oplossing die Ella en haar vriendin bedenken is fantastisch: Ella maakt een tekening van haar huis en de ladder. Die geeft ze aan haar ouders. Ze kan het nog niet schrijven, maar wel tekenen. Als ze de tekening zien, snappen ze het.

Dit is toch geweldig?

Nu heb ik het boek dus gekocht, via marktplaats. Het ziet er gloednieuw uit. En er prijken twee stickers op: winnaar Woutertje Pieterse 2006 en zilveren griffel 2006. Niet voor niks: dit boek is uniek. Heb jij het ook gelezen?

Bekijk hier mijn post op Instagram voor meer foto’s van het boek.

Voorleesboeken, Zelf lezen

Ik zal je bewaren – Jeska Verstegen

Maaike de Vries

Dit boek stond al op mijn lijstje om te lezen en toevallig was Jeska Verstegen hoofdgast in de Grote Vriendelijke Podcast van deze maand. Het was een mooi interview om naar te luisteren, intiem en openhartig. Ik ontving van Querido het ebook.

Het is een zeer persoonlijk kinderboek: het gaat over de schrijfster en haar familie en ze gebruikt haar eigen naam voor de hoofdpersoon. Jeska Verstegen schreef eerder onder andere de boeken over Keteltje en maakte vele illustraties in kinderboeken. Maar nooit eerder schreef ze echt iets over ‘zichzelf’. Jaap Friso vroeg in de GVP: “is dit een Annet Schaap-je?” De vraag die ik zou willen stellen: betekent dit boek de grote doorbraak voor Jeska Verstegen? Wat mij betreft: JA! Ik durf zelfs voorzichtig de voorspelling te doen dat dit boek dit jaar weleens de Gouden Griffel zou kunnen gaan winnen. Ik vind het zo’n mooi, intiem verhaal en zo wonderschoon geschreven. Dit soort unieke boeken verschijnt echt niet vaak. Maar ja, dat vind ik en ik zit niet in de jury hè 😄.

Jeska (of Jesje) is 11 jaar en ze is een stil, bescheiden meisje met een rijke fantasie. Ze tovert moeiteloos een andere wereld voor haar ogen, zoals het eiland dat ze samen met haar vriendin Lienke maakt. Ze droomt regelmatig weg, heeft gesprekjes met kater Moos en ‘praat’ met het kleine poppetje Bessie Blauw (al vindt ze dat ze daar eigenlijk te groot voor is). Kleine gebeurtenissen volgen elkaar op en zijn zo mooi in hun kleinheid: haar klasgenootje die blauw ziet en iedereen die denkt dat ze ziek is (maar het komt door het afgeven van een blauwe deken), het strijden voor het behoud van een boom, een nieuwe jas en schoenen kopen, een struik die is omgevallen in een storm.

Maar de belangrijkste gebeurtenissen staan er tussendoor: de zoektocht van Jesje naar haar identiteit. Als haar ‘bomma’ (haar oma) haar op een dag ‘Hesje’ noemt wordt ze nieuwsgierig: wie is die Hesje? Haar moeder vertelt niks en haar oma is in de war. Jesje gaat op onderzoek uit. Ze doet een ontdekking over zichzelf en haar familie. Daar zeg ik nu natuurlijk niks over, dat moet je zelf gaan lezen.

Het grote thema van het boek is zwijgen. Haar moeder is zo beschermend, zo voorzichtig: alles doet ze om niet op te vallen. En Jeska weet niet beter. Ze volgt haar moeder, ze blijft op de achtergrond. Maar ergens sluimert het gevoel: het is niet goed, je moet dingen vertellen, het moet eruit. Maar juist omdat het een kinderboek is, is het zo mooi dat dit gevoel onbestemd blijft: het is echt de naïeve kinderstem die spreekt, die niet beter weet.

Jeska Verstegen is ook een kunstenaar en dat merk je in haar taal:

“De teleurstelling…ligt als een reusachtige berg zand tussen ons in.”

“Af en toe komen er enge, echte dingen in mijn hoofd. (…) Het zijn dikke olifanten die ik niet van hun plaats geduwd krijg.”

Kortom: lees dit boek. Ik ben heel benieuwd wat jij ervan vindt!