Een paar dagen was ik in het pungelhuis, een oude, vervallen en door wingerd overwoekerde boerderij aan de rand van een dorpje in Brabant. In dat huis zijn in de jaren ‘50 en ‘60 vreemde dingen gebeurd. In onze huidige tijd gaan Ole (12) en zijn vader terug naar dit huis en ontdekken nog meer geheimen.
Het pungelhuis is het huis van de opa van Ole, een opa waarvan Ole dacht dat hij dood was. Maar opeens wordt zijn vader gebeld: zijn vader is overleden en hij erft zijn huis. Ze komen in de geldproblemen, want het huis raakt niet verkocht. Ze moeten er zelf gaan wonen. Ole moet zelfs naar een andere school. Gelukkig maken ze snel vrienden en ondanks dat ze nare dingen ontdekken over de opa van Ole, is het het begin van een mooie nieuwe periode.
Dit boek behandelt een bijzonder deel van onze geschiedenis: de botersmokkel tussen Nederland en België na de Tweede Wereldoorlog.
“In de grensstreek ontspon zich een nietsontziend gevecht tussen douane en smokkelaars. Een strijd die gevoerd werd met pantserwagens, kraaienpoten, wapens en wilde achtervolgingen. Ondanks het geweld wordt de botersmokkel beschouwd als de meest romantische misdaad uit de Nederlandse geschiedenis.” Bron: www.anderetijden.nl
Romantisch noemt Annet Huizing het zeker niet in haar nawoord: er zijn doden gevallen in de strijd. De opa van Ole heeft niet echt bestaan, maar Annet Huizing baseerde zich wel op echte personen en gebeurtenissen. Ole bestaat ook niet echt, maar het is mooi dat het verhaal door zijn ogen verteld wordt. Ole is een dappere en flexibele jongen. Hij heeft het niet makkelijk met een moeder die 3 maanden op retraite gaat in Tibet en een vader die zwijgt als het graf over zijn verleden.
Ole krijgt nieuwe vrienden in het dorp nabij het pungelhuis en hij ontdekt wat kraaienpoten, pungels en pantserwagens zijn. Het lijkt zowaar gezellig te worden als ze hulp krijgen van de handige Gary (een goedlachse Ier) en pottenbakster Pola. Zijn vader moet eraan geloven: het ware verhaal over de breuk met zijn vader moet verteld.
Annet Huizing flikt het weer: dit boek grijpt je bij de strot net als Hoe ik per ongeluk een boek schreef. Ze schrijft zó helder en knap, ik heb daar enorm bewondering voor. Haar dialogen zijn geweldig: grappig en alsof je er echt bij bent. De personages komen tot leven.
Ik vind dit echt een bijzonder en rijk boek. Het is erg goed geschreven en is interessant door de link met een stuk uit ons gezamenlijke verleden. Een prachtig voorlees-/zelfleesboek (10+) en stof te nadenken!
Wijsmettaal 