
Vorig jaar besprak ik het bijzondere prentenboek dat Elvis Peeters samen met Yule Hermans maakte over rouwen. Een prentenboek waarin tekst en beeld één zijn en elkaar versterken. Voor Kijk dan toch! werkte Elvis Peeters samen met Sebastiaan van Doninck, geen onbekende in illustratoren-land. Het verhaal dat Peeters schreef is deze keer minder zwaar, maar er is wel weer een prachtige samenwerking tussen tekst en beeld.
Wat eerst opvalt is het formaat: nét nog een maatje groter dan de meeste prentenboeken, die altijd al opvallen omdat ze zo groot zijn. Ik vind dat tof: grote boeken trekken de aandacht, je kunt er lekker bij gaan liggen en alles extra goed bekijken. En kijken, daar gaat dit verhaal over.
‘Er gaat hier iets gebeuren’, zegt de slak.
‘Ik ben benieuwd’, mompelt de pad.
Twee personages die elkaars tegengestelden zijn: de klassieke constructie voor een fabel. En dat is het ook: want het verhaal bevat een wijze les, namelijk dat als je goed oplet, er veel meer moois om je heen gebeurt dan je denkt. Schoonheid zit in de kleinste dingen. In dit geval in een paarse bloem van een distel, een rode bes die een merel laat vallen. Pad vindt het allemaal niet zo bijzonder. Hij wacht tot ‘het’ gaat gebeuren. En als dat dan gebeurt (en ik verklap lekker niet wat dat is), dan vindt pad het tegenvallen. Was dat het nou?
Slak schuifelt tevreden verder. Hij is in zijn nopjes met zichzelf. Pad heeft iets gemist. Moet hij zelf weten.
Kinderen hebben van nature veel meer opmerkingsvermogen dan volwassenen. Ze kunnen gebiologeerd naar ‘onbelangrijke’ dingen kijken zoals een colonne miertjes of een dansend blaadje in de wind. Als ze ouder worden verliezen ze die gave. Waarom eigenlijk?
Om over na te denken, maar vooral een fijn boek om lekker vaak voor te lezen aan je peuter of kleuter, 3 jaar en ouder. Koop het boek hier of haal hem bij de lokale boekhandel!