Spreekbeurten. Onvermijdelijk op de basisschool. Je ziet er als een berg tegenop of je kan er niet genoeg van krijgen. Je kiest een onderwerp, zoekt plaatjes bij elkaar uit informatieboeken of van internet, maakt een aantal hoofdstukken en zet alles keurig op een rijtje. En dan beginnen de zenuwen. Voor de klas staan. Tekst uit je hoofd leren. Zweten. Stotteren. Niet uit je woorden komen. En dan… de laatste zin: zijn er nog vragen? Eindelijk, het is klaar.
Ik was ooit ook juf in een groep 6/7/8. Ook mijn kinderen hielden allemaal een spreekbeurt, elk jaar. Op een dag kwam Lynn naar me toe.
“Juf, ik wil mijn spreekbeurt graag houden over mezelf.”
“Over jezelf? Hoe wil je dat gaan doen?”
“Nou, gewoon, hoe ik geboren werd, hoe ik was als kleuter en nog allemaal leuke dingen over mijn leven.”
“Wat een fantastisch idee, ga dat maar lekker doen.”
Een nieuwe trend was geboren. Na Lynns spetterende spreekbeurt vol babyfoto’s, filmpjes, zwemdiploma’s, kindertekeningen, vakantiekiekjes en meegebracht speelgoed wilde iedereen uit de klas opeens ook een spreekbeurt over zichzelf houden. Het werd een hype, en het was een heerlijk jaar. Ik leerde veel meer over mijn kinderen en een spreekbeurt was niet meer iets om zenuwachtig over te zijn, want het was makkelijk en leuk om over jezelf te vertellen.
Sorry, nieuw boek van Bibi Dumon Tak, deze lange intro was nodig om iets over jou te vertellen: een boek over spreekbeurten – over dieren, door dieren: Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda.
Bibi Dumon Tak is grootmeester in het schrijven van informatieve dierenverhalen waar je écht iets over dieren leert. Én er valt altijd iets te lachen. In dit ‘spreekbeurtenboek’ vertellen dieren iets over een ander dier. Dieren die iets met henzelf te maken hebben, zoals de mol en de langpootmug. Mollen zijn namelijk dól op de larven van de langpootmug. Sommige dieren vertellen over dieren die op hen lijken, die ze supercool vinden of die ze graag helpen. Zoals de gewone poetsvis die enorm belangrijk is voor de haai, want anders zou die haai er maar verfomfaaid uitzien. En de sneeuwpanter houdt een spreekbeurt over zichzelf: “de reden daarvoor is dat niemand ons ziet staan. Wij zijn onzichtbaar en daarom lijkt het alsof wij er niet zijn.”
Het is een fantastisch nieuw boek, en het leest weer als een trein! De afwisseling in tekst, bladspiegel en illustraties maakt het tot een bont geheel. En de stijl van Dumon Tak is zo heerlijk nuchter en grappig! Voor alle liefhebbers van dieren én spreekbeurten. Weet jij al waarover jij een spreekbeurt wilt houden?
Wijsmettaal 