Bart Moeyaert is een bijzondere kinderboekenschrijver: zijn oeuvre is divers en verrassend, literair en tegelijk toegankelijk. Mijn lievelingsboek van hem is Morris de jongen die de hond vond, een boek over sneeuw en een hond die zijn eigen gang gaat, voor jonge lezers.
Ook zijn nieuwste boek, Atman!, is weer geschikt voor beginnende lezers. De ruime bladspiegel, grote letters en vele illustraties maken het tot een geschikt leesboek vanaf groep 4. Maar ook als voorleesboek is het heel fijn! De tekst leest als een lang gedicht, met een heerlijk ritme en veel vaart. En je wordt als lezer steeds verrast door de gekke wendingen in het verhaal.
Voor degenen die niet precies weten wat een linosnede is zal dit zinnetje niet zoveel betekenen. Maar als je zelf (en ik spreek uit ervaring) hebt ervaren hoe fysiek zwaar het is om vormen uit linoleum te snijden, drukinkt uit te rollen en de drukpers te bedienen, weet je dat het maken van een prentenboek op dit formaat een monsterklus is.
Octavie Wolters is een kunstenaar en illustrator die op haar Instagram veel deelt over haar werk, de techniek en het creatieve proces. Dat is ontzettend leuk om te volgen. Ze maakte al eerder een prentenboek: Het lied van de spreeuw, dat terecht een zilveren penseel kreeg. En nu is er een nieuw boek: Jij bent mijn begin.
Jij bent mijn begin gaat over Haassie, een jonge haas die zich afvraagt waar haar begin is.
“‘Waar komen de bomen vandaan?’ vroeg Haassie aan zijn moeder. ‘En de vogels?’ (…) ‘En ik?’”
Haar ouders vertellen haar dat alles wat leeft ontstaat in de lente. Dus wil Haassie daarnaar op zoek. Ze volgt de rivier en komt bij de winter, de herfst en de zomer… en uiteindelijk bij de lente. De lente, dat is haar moeder, dat is haar fijne nest.
De platen op mega-formaat zijn overweldigend. Hoewel ze allemaal in zwart-wit afgedrukt zijn, lijkt er ook kleur te zijn, die je ‘tussen zwart en wit’ in ziet. De manier waarop Wolters de guts gebruikt is ook fantastisch. Ze heeft zoveel verschillende technieken in huis: strepen, lijnen, vlakken wisselen elkaar af. Het zijn duidelijke, grote gebaren die prachtige composities opleveren.
Het verhaal lijkt simpel – Haassie gaat langs allerlei dieren en uiteindelijk vindt ze het antwoord – maar doet ook wat filosofisch aan. Wolters schrijft in mooie, heldere zinnen die jonge lezers én voor volwassenen aanspreken. Daarmee is het echt een boek voor jong en oud: een cadeauboek.
Jij bent mijn begin ligt nu in de winkel! Verschenen bij uitgeverij Ploegsma.
Enne Koens is een van mijn lievelingsschrijvers en Ik ben Vincent en ik ben niet bang een van mijn lievelingsboeken. Ze heeft zo’n eigen, fijne schrijfstem dat ik elke keer weer ontroerd raak. Dat doet ze met boeken voor oudere kinderen, zoals dus over Vincent, maar ook in Vandaag komen we niet meer thuis. Maar ook voor 8+ schrijft ze verhalen die de lezer, het kind, serieus nemen. De twee boeken over Sammie bijvoorbeeld (Sammie en opa en Sammie en mama). Nu is er onlangs een nieuw 8+ boek verschenen: Bommel en ik.
Wij hebben twee zwart-witte katten: Otje en Poosje. Ze zijn lief en gezellig, kruipen op schoot of schurken tegen je aan. We praten tegen ze en hebben het regelmatig over ze. Bijvoorbeeld over wat ze doen als wij slapen. Het kan niet anders dan dat ze er op uit gaan ‘s nachts. Ze slapen overdag zoveel, dat komt natuurlijk omdat ze zo moe zijn. Katten schijnen kilometers te kunnen lopen. En ze zijn heel nieuwsgierig, kunnen door smalle openingen kruipen, kunnen goed zien en nog beter ruiken. De ideale ingrediënten voor een heel spannend avontuur in de nacht!
Jammer dat katten nooit kunnen vertellen wat ze allemaal hebben meegemaakt! Maar Yoko Heiligers, bekend van andere prachtige boeken zoals Mensendieren en Scheten uit de schoorsteen, is aan het fantaseren geslagen: zij schreef en tekende een boek over een kat – ook zwart-wit – die de nacht verkent: De nacht is van Kat.
Elke keer als er een nieuwe titel van Pim Lammers verschijnt ben ik extra blij: omdat hij gewoon is doorgegaan met prachtige boeken schrijven, ondanks de bak ellende die hij over zich heen kreeg zo’n twee jaar geleden. Pim Lammers heeft de wereld nog zoveel moois te vertellen! Hij heeft het talent om de stem van het kind zó treffend te beschrijven, met liefde en aandacht voor het kleine. In zijn nieuwe dichtbundel Ben je vergeten dat babygeitjes bestaan spat het leesplezier van de bladzijden! En dat komt niet alleen door de gedichten, maar ook door de prachtige illustraties van Nadia Meezen.
Zouden we dit jaar dan eindelijk weer eens sneeuw krijgen tijdens de kerstdagen? En ook al gebeurt het niet, met dit boek krijg je helemaal het gevoel dat hoort bij een witte kerst.
Durf, het debuut van schrijfster Liz Huisman, is een boek als een warme deken. Tijdens het lezen voelde het net zo fijn en gezellig als het gevoel dat je kunt krijgen van een goede kerstfilm: liefde, geborgenheid en gezelligheid. En ook al houd je helemaal niet zo van kerst en zoetsappige films: het verhaal heeft meer in petto, want er zit ook een serieuze ondertoon in.
Over Bob popcorn schreef ik nog nooit een recensie, maar dat betekent niet dat ik de boekenserie niet ken! Sterker nog, ik heb meerdere delen gelezen, aangeraden aan verschillende mensen en op vele lijstjes gezet! Want om Bob popcorn kun je gewoonweg niet heen. Vanaf het allereerste deel sluit je de explosieve Bob en zijn vrienden in je hart.
De boeken maken deel uit van de Tijgerlezen-boeken van Querido: boeken voor beginnende lezers, zonder avi-aanduiding maar wel met rijke taal, ruime bladspiegel, korte zinnen en veel illustraties.
Wist je dat in de Zuid-Franse stad Grenoble in 2014 alle reclame uit het straatbeeld is verdwenen? In plaats daarvan is er meer ruimte voor groen en ruimte voor stadsbewoners. Wat zou jij ervan vinden als dit in jouw dorp of stad werd ingevoerd?
Dagelijks worden we (onbewust) gebombardeerd met vele reclames en activerende teksten. Naast alle uitingen die je bovendien elke dag op je mobiel of computerscherm ziet, zijn dat een heleboel prikkels die je brein overuren laten maken. Marc ter Horst schreef een boek over dit onderwerp: Dit wil je lezen!
Het circus blijft tot de verbeelding spreken. Het is een wereld die heel veel kinderen niet van binnen kennen, maar waar ze wel erg nieuwsgierig naar zijn. De magie van de grote tent die opeens buiten een dorp of stad staat, de wagens en de lichtjes, en altijd trekken ze weer door na een tijdje – naar de volgende plek.
Ik ben fan van het werk van Simon van der Geest sinds Dissus, de gewaagde vertaling van Odysseus naar het nu, met brutale jongens die de wereld willen veroveren. Daarna wilde ik alles van Van der Geest lezen, en het stelde nooit teleur. Zijn proza is altijd lekker scherp, met goede dialogen en levendige scènes.
Van der Geest kan ook erg goed poëzie schrijven. Hij publiceerde al in diverse bundels, waaronder Dichter. van Plint. Een aantal van die eerder gepubliceerde gedichten zijn nu opgenomen in ‘Plassen op schrikdraad’: een ode aan durven.
Wijs met taal 