“Ik zou serieus willen dat ik niet bestond. Ik vind er niks meer aan. Mijn moeder en vader wensen elkaar de hel toe. Mijn broertje is veel verder weg dan ik had verwacht, ik ben vanavond echt geschrokken hoe weinig er van hem over is.
Ik wil de oude Sanne terug, de Sanne van vóór de middelbare school, de Sanne die plezier had, veel lachte en zich nergens zorgen om maakte. Waar is zij gebleven?”
Een verhaal dat binnenkomt. Over de impact van een vreselijke vechtscheiding op kinderen. Niemand die hen iets vraagt, hoe het gaat, wat zij fijn vinden, hoe zij zich voelen. Het is hartverscheurend beschreven in dit boek, dat makkelijk wegleest omdat het ook over andere problemen gaat: de eerste verliefdheid, vriendschap. De stijl doet me denken aan de 12+ boeken van Carry Slee.
Of het herkenbaar is weet ik (gelukkig) niet uit eigen ervaring. Ik denk wel dat het mooi is dat er een boek is dat specifiek over dit onderwerp gaat en waarmee het gesprek op gang kan worden gebracht. Hoe voelde jij je toen je ouders scheidden? Luisterden ze wel naar jou?
Wijsmettaal 