Een groot porseleinen konijn maakt een wonderbaarlijke reis. Hij kan niet bewegen, maar kan zien en horen en heeft zelfs gevoelens. Hij vindt zichzelf heel wat, maar beseft zich gaandeweg dat hij geheel afhankelijk is van anderen. Hij moet nederig zijn. En dat wordt hij. Van een liefhebbend meisje belandt hij op de bodem van de zee en daarna nog op heel veel andere plekken. Een weergaloos avontuur met in de hoofdrol een niet eens zo’n sympathieke hoofdpersoon. Toch sluit je hem in je hart.
Het verhaal deed me denken aan Iep van Joke van Leeuwen, waarin weliswaar een levend wezen, een vogelmeisje, voorkomt; de nieuwe ‘ouders’ doen denken aan alle eigenaren van Edward die hem op een of andere manier zien als ‘hun kind’. Of Monkie van Ingrid en Dieter Schubert: het verhaal van een knuffel die van de fiets valt en in de natuur terecht komt, en uiteindelijk bij een poppendokter. En natuurlijk Pinokkio, het klassieke verhaal, eindeloos inspirerend.
Hoe een pop of een wezen tot leven kan komen voor kinderen. Hoe mooi de fantasie is, de verbeelding en ons voorstellingsvermogen. Daar gaat dit prachtige verhaal over. Dankjewel Bas Maliepaard dat je ons op dit boek attendeerde. Het is té bijzonder om niet meer uit de kast te pakken. En de tekeningen! Zo teer, fijn, gedetailleerd en zó passend bij dit verhaal.
Wijsmettaal 