Een knalgeel boek met een grote mug op de voorkant ligt mij toe te lachen: lees mij! Ik kan niet wachten. Maar als ik begin, vind ik het boek direct minder sympathiek: het boek is een moordenaar! Het vermoordde een onschuldige mug die uit zat uit te rusten op een bladzijde. Het boek sloeg dicht en de mug was plat. Er bleef alleen een bloedvlek over. De letters in het boek zijn woedend: het boek heeft hen in een kwaad daglicht gesteld: niemand wil hen nu nog lezen, het boek eindigt op een plank, niemand slaat het boek nog open. Maar dan verzinnen de letters een list… en ontdekken dat het boek misschien toch onschuldig is…
Wat een geweldige leesbeleving dit nieuwe boek van Ted van Lieshout, die met Ze gaan er met mijn neus vandoor al bewees dat hij een nieuwe betekenis geeft aan ‘het boek’. Bijzonder hoe hij speelt met letters, met bladzijden en met beschadigingen die gemaakt zijn door een schaar, een schroevendraaier… Echt heel tof. Ik weet zeker dat kinderen ook zullen schaterlachen om het ‘verhaal’ dat zich leent om te praten over de vraag: wat is schuld? Hoe weet je of iemand iets heeft gedaan? Hoe kom je aan bewijzen? En: leeft een boek eigenlijk? Hoe weet je dat (zeker)?
Te gek, deze knalgele nieuwkomer van Ted van Lieshout.
Ik ontving een recensie-exemplaar van Leopold Kinderboeken. Meer info op www.kinderboeken.nl/boek/de-gemene-moord-op-muggemietje/
Wijsmettaal 