Sammie is een helper. Zo iemand die altijd eerst aan een ander denkt, en daarna misschien pas eens aan zichzelf. Ze leeft een vreemd verscheurd leven, met een stugge, stille vader op een grote boerderij en een moeder en een zus die in de stad zijn gaan wonen.
Ik vind Tjibbe Veldkamp toch wel echt de meester in de geniale plots voor prentenboeken. Een prentenboek maken lijkt makkelijk: een illustratie met wat tekst erbij, maar schijn bedriegt. Elk woord moet raak zijn, omdat het er niet teveel mogen zijn, de illustraties en de tekst moeten elkaar aanvullen en liefst heeft het verhaal iets extra’s waardoor je verrast wordt. Bijvoorbeeld door wondermooie, cryptische zinnen, zoals deze:
“Op een dag durfde Daan de dingen die hij altijd durfde.”
Vrienden maken valt niet mee. Helemaal niet als je erover na gaat denken. Wat moet ik zeggen, vinden ze me wel aardig, hoe kan ik zorgen dat ik mee mag doen: het is soms lastig om erbij te horen.
Gaston heeft een beste vriend, Fons. Maar op een dag laat hij de hamster van Fons vallen: de hamster breekt zijn nekje en gaat dood. Fons wil daarna niet meer met Gaston praten. Gelukkig heeft Gaston een huisdier gekregen van zijn opa die bij hem in huis woont: een eendenkuiken. Hij noemt hem ook Fons. De twee worden beste maatjes. Gaston ziet hoe Fons groeit. En ondertussen groeit er ook iets in de buik van zijn mama. Ze hebben niet zoveel aandacht voor Gaston, hij voelt zich best alleen. Als Fons de eend opeens wegvliegt maakt Gaston zich zorgen. Nu heeft hij helemaal niemand meer. Of toch?
Luuk en Kaat zijn broer en zus én ze zijn beste vrienden. Ze wonen in een boerderij dichtbij de zee. Aan de ene kant van de weg is de haven, aan de andere kant de Frietfabriek. Hun vader is mosselvisser. Luuk en Kaat spelen vaak buiten en maken veel spannende dingen mee. Zoals Luuk die een keer bijna verdronk. De vrachtwagen met aardappelen die in de bocht een lading verloor. En die keer dat ze een fles thee aan een touw in het zeewater hingen. Ze vergaten de fles weer op te hijsen. En toen gebeurde er iets wonderbaarlijks.
Lenny Lambert is dik. Tenminste, dat hoort hij voortdurend van zijn leeftijdsgenoten op school. Hij krijgt de vreselijkste dingen naar zijn hoofd gesmeten. Dingen die je raken in je hart, die je misselijk maken en een droge keel bezorgen. Lenny wil het niet binnen laten komen, maar het is onmogelijk om het te negeren.
De graphic novel die een aantal jaren geleden verscheen van Het dagboek van Anne Frank (Het Achterhuis) vond ik heel goed: een alternatief voor het oorspronkelijke dagboek van Anne Frank. Het dagboek is nog steeds onmisbaar – een klassieker te noemen -, omdat het je door de ogen van Anne, de ooggetuige, de Tweede Wereldoorlog meemaakt.
Nu is er een andere graphic novel verschenen, gebaseerd op Ari Folmans animatiefilm Where is Anne Frank. De vormgeving lijkt op die eerste graphic novel omdat de illustraties weer van Ari Folman zijn, maar deze keer maakte hij het samen met Lena Guberman.Waar is het dagboek van Anne Frank lijkt in veel opzichten op een raamvertelling.
Wat een wonderbaarlijk boek! Een avonturenverhaal, een zoektocht, een mysterie, feitjes over bestaande en niet-bestaande dieren en vooral veel, héél veel mooie zinnen… Dit boek blaast je omver!
Vega is een meisje dat alleen een vader en een opa heeft. Ze woont op een merkwaardig eiland in de vorm van een giraf. Op het vasteland is ze nog nooit geweest. Haar moeder heeft ze ook nooit gekend en haar vader en opa vertellen haar er nooit iets over – ze is er gewoon niet. Vega’s vader is saai en houdt niet van de rijke fantasie die Vega heeft. Ze vertelt wel over de fantastische dieren die ze ziet onderweg van school naar huis en andersom, maar hij wil het horen. Waarom niet?
Jula woont in een leuk stadje dat in de zomer overspoeld wordt door toeristen. Haar ouders hebben een boekwinkel en kunnen niet op vakantie. Maar Jula vindt dat helemaal niet erg, want samen met haar vriend Ben helpt ze in de winkel van haar ouders én bij de bakkerij van de ouders van Ben. De bakkerij maakt gebakjes die ze weer aan de boekwinkel leveren: ze passen bij verschillende boektitels (zie foto). Zo’n geweldig concept!