Illustraties Jeska Verstegen
Gisteren was het #wereldpoëziedag, maar een gedicht lezen kan elke dag. Ik lees meestal niet een hele dichtbundel in één keer uit, maar lees er een paar om er op te kauwen. Net als in een museum trouwens, na een aantal schilderijen heb ik het gehad en wil ik even niks meer zien.
De poëzie van Kees Spiering vind ik heel bijzonder. Hij schrijft expliciet voor jongeren en zijn gedichten zijn niet simpel of doorzichtig. Hij neemt zijn lezers serieus. Een gedicht meerdere keren lezen om er nog meer van te genieten.
Deze nieuwste bundel met de mooie titel Nog lang geen later staat weer bomvol denk-gedichten.
Vandaag las ik deze: Buurman Bart – over een man die zich schaamt dat hij niet kan lezen. Ontroerend mooi en confronterend. Dat is wat gedichten kunnen doen.
Genieten van taal, dat is poëzie voor mij.
Wijs met taal 