We hebben er lang op moeten wachten. Acht jaar nadat Lampje van Annet Schaap uitkwam is het er dan! Een nieuw boek in de wereld van Lampje, maar het is geen vervolgverhaal, het staat volledig op zichzelf. Krekel heet het. Net zo’n lekkere korte en frisse titel, maar ook geheimzinnig. Waarom heet het boek zo? Wie of wat is die Krekel?
Ik schrijf weleens dat ik een brok in mijn keel had tijdens het lezen, of echt ontroerd was.
Maar bij dit boek kwamen er tranen. Dikke, warme tranen. Ik snap niet hoe ze het doet, Mariska Overman. Ik lees de zinnen opnieuw en opnieuw. Het zijn echt geen ingewikkelde, literaire zinnen. Maar ze boren recht je hart in. Mijn hart tenminste.
Misschien is het omdat ze schrijft over gewone dingen die jongeren meemaken. Gamen, minecraft, dansen, biologiewerkstukken. Maar dan in combinatie met keiharde rouw omdat Joes, de broer van Mijs, dood is gegaan. En hoe dat voelt, in je lijf. Dus niet: hoe je ermee moet gaan, hoe je het een plek moet geven, hoe je het kunt verwerken (alsof het afval is, zegt Mijs). Echt verdriet doet pijn in je lijf, je voelt dingen waarvan je niet wist dat je ze kon voelen.
Om de pijn te verzachten leek het de ouders van Mijs een goed idee om haar een AI-versie van haar overleden broer te geven: een rouwbot. Een bewegende broer, die gevuld is met een databank van alles wat ze over hem konden vinden. Mijs wil aan de ene kant dolgraag met Joes praten. Maar ze vertrouwt de rouwbot ook niet.
Gelukkig is Bowie er, de beste vriend van Joes. Hij wil niks weten van de rouwbot. Hij neemt Mijs liever mee naar plekken waar hij met Joes kwam. En dan ontdekt ze dat Bowie een geheim met zich meedraagt over Joes. Het is zo intens mooi, en lief, en geweldig. Ik kan het niet anders zeggen, het klinkt vast té cheesy maar dat is dan maar zo.
De dikste tranen kwamen bij de hoofdstukken waarin biologiedocent Klimt met Mijs praat. Ze doet dit zó precies goed, zó niet invullend en belerend. Dat raakte mijn onderwijshart, dat ik me realiseer hoeveel je kunt betekenen als docent of mentor voor je leerlingen.
Lees dit boek, lieve allemaal. En ook haar kinderboekendebuut, De zomer die alles was. Wat een bijzondere nieuwe stem in jeugdliteratuur-land.
Huisdieren zijn onze vrienden, onze familie, onze trouwe huisgenoten waar we een band mee opbouwen en die we niet kunnen missen. Als je thuis komt zijn ze blij dat je er bent, ze zijn altijd vrolijk en lief. En als je man net is overleden is dat precies wat je nodig hebt.
Sammie is een helper. Zo iemand die altijd eerst aan een ander denkt, en daarna misschien pas eens aan zichzelf. Ze leeft een vreemd verscheurd leven, met een stugge, stille vader op een grote boerderij en een moeder en een zus die in de stad zijn gaan wonen.
Een debuut bij Lemniscaat! Daar ben ik natuurlijk erg nieuwsgierig naar. Dat jouw verhaal uit enorme stapels manuscripten wordt gepikt, is een eer en een bevestiging dat je iets moois en bijzonders hebt gemaakt. Dan zijn de verwachtingen hooggespannen!
Geen boek voor tere zieltjes! Wel een boek voor wie zin heeft in een fijne portie griezelen, zwarte horror, dood en verderf, wetenschappelijke experimenten en straatschoffies.
Anke Kranendonk, bekend schrijfster van boeken voor jonge lezers (o.a. Kees naar de koeien, Kapitein Kees en Slaap je al?) is al sinds 1993 kinderboekenschrijver, maar speelde ook diverse rollen in tv-series (Buurman Bolle!) en geeft les aan de Schrijversacademie. Nu is er een nieuw boek van haar verschenen bij Querido: Brand. Het is een boek voor jongeren (15+) met vrij heftige thema’s.
Gaston heeft een beste vriend, Fons. Maar op een dag laat hij de hamster van Fons vallen: de hamster breekt zijn nekje en gaat dood. Fons wil daarna niet meer met Gaston praten. Gelukkig heeft Gaston een huisdier gekregen van zijn opa die bij hem in huis woont: een eendenkuiken. Hij noemt hem ook Fons. De twee worden beste maatjes. Gaston ziet hoe Fons groeit. En ondertussen groeit er ook iets in de buik van zijn mama. Ze hebben niet zoveel aandacht voor Gaston, hij voelt zich best alleen. Als Fons de eend opeens wegvliegt maakt Gaston zich zorgen. Nu heeft hij helemaal niemand meer. Of toch?
Twee broers, Seb en Bas, horen van hun moeder dat ze ernstig ziek is. Al een jaar, en ze heeft niet lang meer te leven. Hun vader is een tijd geleden ook al overleden, door een hartaanval. Seb en Bas zullen wezen worden. Ze hebben dan alleen nog elkaar.