“Lang geleden dacht iedereen dat de aarde plat was en in het middelpunt van het heelal lag. Maar hoe meer we ontdekten over onze planeet en de ruimte, hoe zekerder het werd dat de aarde bolvormig is. (…) Tegenwoordig zijn er zoveel foto’s vanuit de ruimte genomen dat weinig mensen zich met de vraag bezighouden of de aarde rond of plat is. Toch blijven er nog steeds twijfelaars bestaan. En het lijkt alsof hun aantal weer groeit…”
Jan Paul Schutten, die we kennen van geweldige informatieve boeken over ons lichaam, het sterrenstelsel en nog veel meer, schreef een boek over misschien wel het meest relevante onderwerp van dit moment: complottheorieën en fake news. Sociale media zijn niet meer weg te denken en mensen over de hele wereld hebben meer contact met elkaar dan ooit. We kunnen via allerlei kanalen een heleboel te weten komen, maar weten niet precies wat nu echt waar is en wat niet. Een bomaanslag, een bosbrand, rijke mensen die steeds maar rijker worden: het is logisch dat je soms kwaad of bang wordt van al het onrecht in de wereld.
Van dit boek krijg je zin in lange, warme zomeravonden. In kampvuren, dammetjes bouwen in een riviertje, slapen in een slaapzak en luisteren naar een Frans bandje op het terrasje van een gezellige kleine camping. Ook al houd je misschien niet van kamperen, door dit boek krijg je er écht zin in, geloof mij.
Jay gaat met zijn ouders naar de camping waar ze al voor de 13e keer komen. Jay heeft in al die jaren allemaal vrienden gemaakt en heeft zin om ze te zien, maar is ook wel zenuwachtig. Vorig jaar hebben ze namelijk een jaartje overgeslagen: zijn vader kreeg corona en herstelde daar niet van – het werd postcovid. Daardoor is het bedrijf dat hij met zijn moeder had, een sportschool, failliet gegaan. Ondanks hun geldproblemen zijn ze dit jaar wel weer op vakantie gegaan.
Jay is blij dat hij zijn vrienden weer ziet, maar hij kan zijn ogen vooral niet afhouden van de 19-jarige Lilou, die bij de camping werkt. Jay is met zijn 16 jaar flink jonger, maar ziet er ouder uit. Zou hij haar kunnen versieren?
Vanavond bij de rivier is een broeierig, meeslepend verhaal dat je het liefst in een ruk uitleest. Ik kreeg flashbacks naar onweersbuien op je tent, douchen in te krappe hokjes, voetbaltoernooien organiseren en ijsjes kiezen van een vrolijk gekleurde ijskaart. Ultiem zomerboek, deze móet mee in de koffer of in de fietstas! Young adult voor lezers vanaf 12/13 jaar. Verschenen bij Leopold.
Over heilige koeien, ruimteapen en de roep van de kakapo
Joukje Akveld & Djenné Fila
Ik houd van dit soort groot formaat boeken. Je kunt er niet omheen, ze pakken zo lekker vast en je kunt ze neerzetten als kunstwerk in de kamer. En wat een kunstwerk is dit weer!
Met paginagrote illustraties van Djenné Fila, de illustrator die mij elke keer verrast (ik verzamelde tot nu toe al haar boeken). Maar natuurlijk ook met de immer enthousiaste schrijversstem van Joukje Akveld, die we kennen van Wij waren hier eerst (“een vlijmscherp boek over een ingewikkelde waarheid: zo leven wilde dieren echt.”)
Met een verse prik in mijn bovenarm (en een beetje last van bijwerkingen) las ik dit boek over virussen, vaccins en vleermuizen. Een prachtig vormgegeven boek, met informatie die gecheckt is door onder andere het OMT.
Marc ter Horst kan geweldig helder én met humor schrijven over serieuze onderwerpen, bewees hij al met Palmen op de Noordpool.
Over het coronavirus schrijft hij:
“Hopelijk zit hij zich in een donker hoekje diep te schamen tegen de tijd dat jij dit leest.”
Heel veel dingen over virussen wist ik uiteraard niet. Wat ik onder andere onthouden heb is dit stukje, want het stelde me een beetje gerust:
“Virussen met zulke succesvolle varianten noem je varianten. Vaak is zo’n variant slecht nieuws voor ons, maar dat hóéft niet. Er kunnen ook varianten ontstaan die mensen minder ziek maken. Want iemand die minder ziek is, ligt niet op bed en gaat niet zo gauw dood. Hij loopt langer door met zijn snotneus en kan zo veel anderen besmetten. Dat komt het virus goed uit. Zo kan een milder virus dus de gevaarlijke soorten verdringen.”
Logisch toch? Een waardevol boek, voor nieuwsgierige kinderen en grote mensen. Heel erg geschikt voor close reading-lessen!
Stel je voor dat we Corona in een kooitje zouden kunnen doen, vredig verder konden leven zonder beperkingen en als we er zin in hadden ernaar zouden kunnen gaan kijken als historisch overblijfsel? Zou dat een mooier alternatief zijn dan het vernietigen van het coronavirus, waar nu de hele wereld op gericht is?
Mirjam Mous speelt met dit idee in haar nieuwe kinderboek Pas op voor de fluistervaar. Het zet je aan het denken en maakt je zelfs vrolijk: zo kun je het ook bekijken! Mous noemt nergens het woord Corona, maar door de vele verwijzingen (minister Rutjes en Jonkers, persconferenties, anderhalve meter afstand en gesloten basisscholen) is het zeker dat ze zich hierdoor heeft laten inspireren.
“‘Benader de vogel niet!’ Opa’s stem schalt over de rotonde. ‘Bewaar ten minste anderhalve meter afstand en bedek uw oren. De fluistervaar is gevaarlijker dan u denkt!’”
Hoofdpersoon Daan (Daniëlle) en opa Willem komen onverwacht oog in oog te staan met De fluistervaar. Zonder dat ze het in de gaten hebben, worden ze betrokken bij een groot probleem: de fluistervaar is namelijk niet alleen een prachtige grote groene vogel met paarse stippen, maar ook een geniepige fluisteraar die mensen maffe dingen in hun oren fluistert waardoor ze denken dat ze de koningin, een zeeleeuw of een duif zijn.
Dat levert grappige taferelen op straat op, maar is natuurlijk niet handig! Ziekenhuizen liggen vol met mensen die helemaal in de war zijn: de moeder van Daan, die verpleegkundige is, draait overuren! Scholen moeten sluiten en mensen zijn bang. Ze moeten binnen blijven en als ze naar buiten willen, moeten ze gehoorbeschermers dragen om te voorkomen dat hen iets in wordt gefluisterd.
Het leest als een heerlijk spannend verhaal met een dapper meisje en een grappige opa (die veel woorden verdraait, zoals ‘fijndochter’ in plaats van kleindochter en ‘pyjamaar’ in plaats van pyjama) die de helden zijn in de fluistervaar-crisis. Daan besluit aan het eind van het boek dat ze echt uitvinder wil worden, ze heeft de wereld gered!
Door dit leuke boek kijk ook ik nu anders naar deze maffe periode van sociale onthouding, lege winkelstraten, restaurants en cafés en kinderen en volwassenen die thuis moeten leren en werken. Het is zo ongrijpbaar dat we er in ons hoofd van kunnen maken wat we willen. Wat is Corona eigenlijk? Wat doen we ermee, willen we er wel vanaf en wat gebeurt er als het ‘weg’ is?
Op https://www.de-leukste-kinderboeken.nl/content/lesbrief-pas-op-voor-de-fluistervaar vind je mooi lesmateriaal om te gebruiken in groep 4, 5 en 6. Twaalf lessen waarin onder andere drama, taalbeschouwing en leesbevordering centraal staan. Perfect voor een hele themaweek over dit boek! Wat prachtig dat dit er is. Voor alle leerkrachten en pabo-studenten: het is de moeite waard om op zoek te gaan naar lesmateriaal bij boeken: veel uitgeverijen zetten dit gratis online!
Lees jij weleens een gedicht? Met het tijdschrift DICHTER. van Plint lees je vier keer per jaar prachtige en gloednieuwe gedichten voor kinderen van 6 tot 106 van onder andere Joke van Leeuwen, Bette Westra en Hans Kuyper. Elk nummer heeft een thema.
Het themanummer ‘Corona – de wereld staat stil en op zijn kop’ is er een om te hebben en om te bewaren. Omdat het zo’n rare, onzekere en bizarre tijd is die iedereen zich nog zal herinneren. Omdat gedichten zo passend kunnen zijn bij dat wat je zelf even niet kunt zeggen.
Een cadeautje voor jezelf. Om uit voor te lezen of om zelf van te genieten. Lees wat vaker een gedicht, het is echt de moeite waard.
Een abonnement op DICHTER. kost maar €16,95 voor 4 nummers. Kijk op plint.nl/dichter
Het eerste kinderboek dat ik las dat over de Corona-crisis gaat! Fel realistisch dus en eigenlijk ook niet iets waar ik nu zin in heb, zo vlak na de persconferentie van 13 oktober waarin wordt aangekondigd dat Nederland weer in gedeeltelijke lockdown gaat.
Toch pakte het boek me snel in, en dat komt vooral door de sympathieke hoofdpersonen: de Surinaamse Elshontely en haar moeder, die al drie weken noodgedwongen thuis zitten vanwege de Corona-maatregelen. Elshontely verveelt zich enorm, want die paar uurtjes school op de laptop per dag zijn nooit genoeg en alle dingen die ze nog moesten doen – kamer opruimen, schoonmaken enz. – zijn al gedaan. Haar moeder naait de hele dag onafgebroken mondkapjes van Elshontely’s oude kleding en bedenkt op een dag iets om de verveling te verdrijven: een hengel.
Met de hengel vangen ze Niets, want zo noemen ze het ‘diertje’ dat ze vangen. Alleen: ze zien het eigenlijk helemaal niet! Is Niets er wel? Vanaf dat moment krijgt het verhaal een vreemde wending: speelt haar moeder het spelletje mee? Elshontely verzorgt Niets met zeer veel liefde. Het eet ook erg veel. En Niets groeit! Het wordt zo groot dat het niet meer in hun kleine huis past!
Het boek leest heerlijk en is geschikt vanaf 8 jaar denk ik. Het is ook leuk om voor te lezen (in de klas) en met kinderen te bespreken wat ze van het verhaal vinden. Het leent zich voor mooie filosofische vragen zoals: als je iets niet ziet, bestaat het dan niet? Kun je gehecht raken aan een onzichtbare vriend?
Het thema van het boek is verbeelding en fantasie. De Corona-crisis is een belangrijk motief: doordat we allemaal thuis komen te zitten wordt onze wereld kleiner. We gaan meer ‘in ons eigen hoofd zitten’. We gaan naar het ‘nieuwe normaal’: maar wat is dat eigenlijk? Bestaat ‘gewoon normaal’ wel?
Kortom: een intrigerend boek. Bijzonder actueel ook, we weten nog niet waar Corona zal eindigen en wat er nog staat te gebeuren. Zeker is dat de kinderen van deze generatie niet om Corona heen kunnen. Er zullen vast meer boeken verschijnen waarin onze nieuwe leefomstandigheden – de 1,5 meter, de hygiëneregels, mondkapjes en regels over groepsgrootte – een rol spelen. Ik moet er een beetje aan wennen, maar ik vind het ook mooi. En de manier waarop Mireille Geus het heeft gedaan is erg bijzonder. Ze heeft een heerlijke schrijfstijl: direct en zonder poespas. De karakters komen echt tot leven.
Ik zou willen zeggen: lees het boek ook, ik ben benieuwd wat je ervan vindt!
Ik ontving het boek als recensie-exemplaar van Lemniscaat.
Wijs met taal 