Wat kan ik toch genieten van schrijvers die hun verhaal zó construeren dat alles klopt. Ondanks dat het misschien een verhaal is dat je een beetje triest maakt, word je ook blij van elke zin die je leest.
Annejan Mieras kende ik van haar vorige boek Homme en het noodgeval, dat indruk maakte omdat ze er op een bijzondere manier gedichten van Wslawa Szymborska in verwerkte. Ook in dat boek dansten de mooie zinnen over de bladzijden.
Bij Annejan Mieras doen de details ertoe, ze vertellen een eigen verhaal. Zoals in haar nieuwste boek Het kleine heelal een bedompte caravan, een ‘beter-doen-schrift’ en een gestolen rol Fruittella. Voor Raaf is het allemaal bittere ernst. Want van het ene op het andere moment woont ze niet meer in haar eigen huis, maar op een verlaten camping waar niemand is behalve de beheerder en zijn zoon. Haar moeder is veel weg, en als ze er is vertelt ze weinig tot niets over waarom en hoe lang, maar vooral vertelt ze niets over waar haar vader is. Die heeft ‘oponthoud’, en wat dat betekent daar mag Raaf naar gissen.
Het maakt haar moedeloos, rusteloos, hol van binnen, ze weet niet wat ze moet. Tot overmaat van ramp is ze ook nog een week geschorst van school omdat ze iets onhandigs deed in de klas. En zo is ze hele dagen alleen, in die caravan op een verlaten camping.
Wat het met een kind doet als het niets weet, maar wel van alles vermoedt, daarover gaat dit boek. De spanning wordt waanzinnig goed opgebouwd, want wat er nu aan de hand is met haar vader, daar krijg je pas op het einde antwoord op.
Raaf is een enorm intrigerend meisje dat je echt leert kennen. Ze worstelt zich door de dagen, weet zich geen houding te geven als ze de jongen van de campingwinkel ontmoet. Ze doet lomp, maar achtervolgt hem wel naar zijn geheime plek in het bos waar hij naar het heelal kijkt. Het heelal heeft heel veel dubbele betekenissen in het boek, dat is zo mooi gedaan.
“Missen is steeds weer afscheid nemen. Steeds weer verdwalen in je hoofd. Ik wist niet dat ik zó ver kon denken. (…) Missen is een soort heelal van binnen.”
En Annejan Mieras verwerkt ook in dit boek weer andere literatuur, het prachtige boek Het mysterie van niks en oneindig veel snot van Jan Paul Schutten. Mieras, die ook nog juf is, is duidelijk een echte leesbevorderaar en liefhebber van (jeugd)literatuur. Lang leve lezen!
Meer horen over de schrijver en dit boek? Luister de Grote Vriendelijke Podcast waarin ze te gast is!
Wijsmettaal 