Wat een schitterend levensverhaal: van Allen Williams en de man die zijn leven redde, de vuurtorenwachter die later Papegaaiduikerman werd genoemd.
Allen heeft als kind geen makkelijk leven. Zijn vader overlijdt als hij jong is en zijn moeder is vaak ziek. Hij heeft een vreselijke kinderjuffrouw en moet op een dag naar een kostschool, waar hij erg eenzaam is.
Maar hij denkt steeds terug aan het moment dat hij gered werd op zee door de vuurtorenwachter, Benjamin Postlethwaite, op een klein eilandje bij de kust van Engeland. Hij en zijn moeder werden door hem opgevangen en omdat hij de schilderijen zo mooi vond die aan de muur hangen, kreeg hij van de Benjamin een schilderij van een schip, een viermaster.
Allen vergeet de vuurtorenwachter niet. En op een dag gaat hij terug naar het eiland. Daar is net een papegaaiduiker gestrand als hij aankomt, en samen met Ben lapt hij hem op. Ze worden goede vrienden met z’n drieën. Totdat de Tweede Wereldoorlog uitbreekt.
Het is zo’n troostrijk en steengoed geschreven verhaal. Het leest snel en de zinnen zijn kort, maar de sfeer is waanzinnig: klassiek, ouderwets, puur. Michael Morpurgo is een echte verteller. En de tekeningen van Benji Davis (bekend van oa De kleine walvis en Het eiland van opa) zijn fantastisch. Lekker groot, grof opgezet en in felle kleuren. Een gouden combinatie.
Voor lezers vanaf 8 jaar al heel goed te doen. Maar wat een heerlijk boek is dit ook om voor te lezen. Juist in deze donkere periode is zo’n tijdloos verhaal zo fijn.
Ik moest natuurlijk denken aan de papegaaiduikers die een tijdje geleden aanspoelden op onze Waddeneilanden. Het zijn zulke bijzondere vogels. Achterin het boek staan weetjes over het dier. Wist jij dat 60% van de populatie in IJsland voorkomt?
Wijsmettaal 