Wat een geweldig boek! Frida (Frietje) vindt op een dag een verwarde oude man die midden op straat staat met zijn pantoffels aan. Frietje is een meisje dat alles wat ze vindt, meeneemt. Dus deze meneer, die ze meneer Fritz noemt, gaat mee naar haar huis. Haar ouders hebben een restaurant dat Kip, friet en kaviaar heet. Ze vinden het eerst een beetje gek dat ze er plots een huisgenoot bij hebben, maar ze raken langzamerhand op hem gesteld.
Frietje en Fritz worden dikke maatjes. Maar dat hij zich niks meer herinnert van vóór hij gevonden werd door Frietje is wel heel verontrustend. De hulpverlening gaat zich ermee bemoeien, en gelukkig mag hij voorlopig bij Frietje blijven wonen. Ze gaan wel samen op onderzoek uit: ze hangen posters op en gaan op zoek naar plekken die meneer Fritz zich misschien herinnert.
Ik verklap uiteraard niet hoe het afloopt, maar kan wel zeggen dat het hartverwarmend is, het hele boek is dat trouwens. Een ogenschijnlijk simpel gegeven, een verwarde man, en een heerlijke schrijfstijl met veel vaart en humor, zorgen ervoor dat het leest als een trein. Als het uit is, wil je opnieuw beginnen om in de sfeer van het verhaal te blijven.
Wat een fijn boek. Anders dan anders. Het doet denken aan de boeken van Hendrik Groen, over het ‘gewone’ leven van een bejaarde meneer in een bejaardentehuis. Met humor en relativeringsvermogen kijken ze naar de wereld, die zo druk en hectisch is. Jonge mensen vinden oudere mensen vaak saai en oninteressant, terwijl ze juist veel van elkaar kunnen leren. Dit boek breekt ook weer een lans voor het doorbreken van leeftijdsgrenzen: laten we als jongeren weer wat meer omkijken naar onze ouderen.
Ik ontving van uitgeverij Lemniscaat een recensie-exemplaar. Ik raad het boek aan voor lezers vanaf 9 jaar ongeveer. Het is heerlijk als voorleesboek (in de klas of thuis) of om zelf te lezen. Gevonden is het tweede boek van Cees van den Berg, die ook muzikant is. Warm aanbevolen!
Wijsmettaal 