Wát een boek! Dagenlang was ik in een moeras: met muggen, slangen, schimmel, vies eten en verlaten huizen. Axel en Tommy, twee broers van 16 en 13, zijn op de vlucht voor de politie. Hun ouders zijn opgepakt in de nacht dat de nieuwe president aantrad: – Foxen – de president die met nog hardere hand het nieuwe regime wil uitvoeren – het regime van het quotum.
Het verhaal speelt zich af in de toekomst. En daarin is de aarde te vol geworden. Er zijn maatregelen nodig.
‘Kijk, als je mensen laat slinken, dan is er wel genoeg ruimte,’ had de schoolmeester van Axel uitgelegd.
‘De mensen die slinkers worden, mogen bijvoorbeeld geen gas en stroom gebruiken, niet naar school, niet autorijden, niet met de trein. Ze moeten hun geld inleveren en mogen geen spullen meer kopen. Zo halveert hun voetafdruk…’ ‘Ze gebruiken dan nog maar zo weinig van de aarde dat we ze maar als halve inwoner hoeven te tellen.’
De Wereldraad bedacht deze slimme, maar gruwelijke ‘oplossing’ voor onze overvolle planeet.
Tot hun stomme verbazing werden Axel, Tommy en zijn ouders slinkers. Van de ene op de andere dag mochten ze bijna niks meer. Ze mochten afval opruimen op straat en werden met de nek aangekeken. Mensen die slinkers hielpen, werden gestraft. En op de nacht van de verkiezing was er een razzia waarbij veel slinkers naar een Slinkkamp werden gestuurd. Axel en Tommy weten in die nacht te ontkomen aan de politie. Hun ouders worden wel meegenomen. Maar hun moeder roept nog wat cryptische zinnen voordat ze het huis verlaat. Deze cryptische woorden blijken de sleutel tot een waanzinnige avontuur waarbij Axel en Tommy de twijfelachtige titel ‘helden’ krijgen.
De wereld is gedoemd te vergaan: er is geen andere oplossing dan de bevolking te reduceren. Of is er toch een andere weg? In een klein bijzinnetje schetst Morshuis nog een ander scenario: ‘Misschien paste het als iedereen een heel klein beetje slinker werd?’ Hiermee zet Marloes Morshuis aan het eind van het boek de toon: ondanks dat het een zwaar, duister boek is, is er ook hoop: als we allemaal een heel klein beetje beter voor onze planeet gaan zorgen (en dan kun je zelf invullen hoe je dat wilt doen) – je voetafdruk verkleinen – dan hoeft het quotum geen waarheid te worden.
Ongelooflijk hoe Morshuis een wereld neerzet die zomaar werkelijkheid zou kunnen worden. Een vreselijk toekomstbeeld. Maar de jongeren zijn altijd onze hoop, er is altijd een andere weg en er zijn altijd nog meer goede dan slechte mensen.
Lees dit boek, het is prachtig. Het leest als een thriller, een avontuur, een detective en een sprookje tegelijk. Als je eenmaal bent begonnen kun je niet meer stoppen. Je wilt de puzzels oplossen, de losse eindjes aan elkaar knopen en achterhalen wie iemand nou echt is, want niets is wat het lijkt. Laat het over je heen komen en denk er – net als ik – nog lang over na. Want het is wel óns probleem: er is maar één aarde. Gelukkig is er nog wel een deel 2 op komst van Project Z: ik kan niet wachten! (En die vormgeving! Wat heeft Lemniscaat dit boek prachtig uitgegeven met vallende poppetjes op snee – met zoveel zorg en aandacht gedaan, geweldig).
Bedankt Lemniscaat voor het recensie-exemplaar!
Wijsmettaal 