Pieter Koolwijk was de afgelopen aflevering van de Grote vriendelijke podcast te gast. Het was een openhartig gesprek over anders zijn en jezelf mogen zijn. Ik heb een stukje met mijn studenten geluisterd. Ze waren er stil van. Vooral toen Pieter vertelde dat hij zelf ADHD heeft. En hoe een druk jongetje in een schoolklas na afloop van een bezoek tegen hem zei: “Ik wist niet dat je zoiets kon worden met onze ziekte.” Het gesprek ging over onze maatschappij, acceptatie van ‘rare mensen’ die dingen zien die er niet zijn, schaamte, wegstoppen, alles willen oplossen.
Pieter Koolwijk schreef met zijn ‘Gozert’ een ode aan de fantasie. Het is een bijzonder, ontroerend verhaal over Ties en zijn binnen- en buitenwereld. Ties is ervan overtuigd dat Gozert bestaat. Maar niemand anders dan hij kan hem zien. Ties heeft een probleem. Dat probleem moet opgelost worden. En daarvoor gaat hij voor het eerst in zijn leven logeren. Eerst lijkt dat leuk, maar gaandeweg merkt hij dat de psychologen en begeleiders hem medicijnen willen geven zodat ‘Gozert weg gaat’.
Het boek heeft een schitterend einde. Pieter Koolwijk onthulde in de GVP dat er wel een vervolg komt. Ik verheug me daarop, ik geniet van zijn fijne schrijfstijl en eigenwijze visie op het kind. En van de prachtige illustraties. Ik hoop dat Linde Faas ook in het volgende boek de tekeningen maakt. Wat mooi dat dit soort schrijvers en boeken er zijn.
Wijsmettaal 