Fantastisch. Deze schrijver Mette Eike Neerlin is echt geweldig. Het doet me denken aan Anna Woltz en Per Nilsson: de staccato stijl, de intense gevoelens van de hoofdpersoon en tegelijk de onwaarschijnlijke gebeurtenissen die je toch zonder morren voor waar aanneemt.
Honey stapt op een dag namelijk in een verkeerde bus en stapt bij een verkeerde halte uit. Dan loopt ze met een verkeerde man mee naar een verkeerd huis. Daar maakt ze kennis met Marcel, hij ligt in een hospice want hij ligt op sterven.
Tot zover het onwaarschijnlijke (deel van het) plot. Het is een bloedmooi plot. Het klopt gewoon. Honey is een meisje van vlees en bloed: ze jokt, draait en twijfelt. Haar oudere zus is verstandelijk beperkt en zit haar op haar nek. Haar vader is een groot kind. En dan heeft Honey ook nog een hazenlip. En ze is verliefd!
Teveel voor één boek? Zeker niet, dit boek klopt. Wat een schrijver.
Wijsmettaal 