Prentenboeken

Foutje? Echt niet! – Pieter Koolwijk & Linde Faas

Pieter Koolwijk is bijna niet los te zien van de zwierige, luchtige en kleurrijke illustraties van Linde Faas. Ze werken zo geweldig samen, hun werk wordt beter door deze samenwerking omdat de een de ander zo mooi aanvult. In dit prentenboek is dat nog veel meer het geval! De illustraties hebben de overhand, de tekst is bescheiden maar steeds helemaal raak: Koolwijk schrijft met veel gevoel voor taal en timing en prikkelt de fantasie. Hij introduceert nieuwe woorden zoals broemen, fladder de kladder en zeezwevers en waterglijders.

Doorgaan met lezen “Foutje? Echt niet! – Pieter Koolwijk & Linde Faas”
Prentenboeken

De restjes van de zon – Edward van de Vendel & Jet Parent

Wat een fijn en troostrijk prentenboek is dit. Ik vind de kleuren van de cover – paarsblauw en limoengroen – al heel mooi bij elkaar passen. De illustraties, gemaakt door een voor mij onbekende illustrator (ik hoop er meer van te gaan zien!), zijn stuk voor stuk kunstwerken. En het verhaal is weer verrassend en grappig zoals we van Van de Vendel gewend zijn.

‘Ik kijk,’ zei de Veldmuis, ‘en ik kijk. Naar jullie. Naar jullie ogen. Naar jullie plezier, naar óns plezier. EN IK HAD DUS TOCH GELIJK!’ (…)
‘DE ZON DIE HEEFT ZIJN RESTJES IN ONS GESTOPT!’

Voor hoop in bange dagen. ❤️

Om voor te lezen vanaf 4/5 jaar.

Prentenboeken

Voorbij de wolken – Annemarie van Haeringen

Dit prentenboek zou bij onze kinderen toen ze 3 à 4 jaar waren zó’n hit zijn geweest, dat weet ik zeker. Het favoriete boek voor het slapen gaan. Het heeft alles: het is grappig, gaat over schapenwolkjes en het oneindige heelal en je kunt met het boek spelen omdat je het soms moet draaien om het goed te kunnen (voor)lezen.

Doorgaan met lezen “Voorbij de wolken – Annemarie van Haeringen”
Prentenboeken

De tuin van mijn Baba – Jordan Scott & Sydney Smith

Het duo Scott & Smith verraste in 2021 met het indrukwekkende prentenboek Ik praat als een rivier over een jongen die op school niet uit zijn woorden kan komen: hij stottert. Een bijzonder boek vanwege het thema, maar ook vanwege de illustraties die anders dan anders zijn. Vanwege de wat naïeve vlekkerige stijl, alsof een kind het heeft getekend, maar tegelijk zo trefzeker: elke lijn en kleurvlak klopt. Illustrator Sydney Smith maakt gebruik van stripachtige kaders om op een bladzijde meerdere gebeurtenissen te laten zien.

In het nieuwste boek van dit duo – De tuin van mijn Baba – komt dezelfde tekenstijl terug. Ook de vertelstijl door middel van beeld komt overeen.

Doorgaan met lezen “De tuin van mijn Baba – Jordan Scott & Sydney Smith”
Prentenboeken

Het huisje zonder heks – Sophie Pluim

Het leuke van kinderboeken is de krachtige verbinding tussen schrijver en illustrator en/of vormgever van het boek. Er valt veel te beleven: niet alleen het verhaal, maar ook de ‘plaatjes’ vertellen een eigen verhaal. Soms gaat een schrijver tekenen, soms maakt een illustrator opeens een eigen boek: het kan allemaal.

Sophie Pluim kennen we als kinderboekenliefhebbers denk ik allemaal van het geweldige Mot en de metaalvissers: het verhaal van Sanne Rooseboom, maar met de onmisbare illustraties en weergaloze cover van Sophie Pluim. Zij bracht de ‘roestige’ sfeer die zo bij het verhaal past tot leven in haar illustraties.

Doorgaan met lezen “Het huisje zonder heks – Sophie Pluim”
Prentenboeken

Het kabouterboek – Loes Riphagen

In 1976 verscheen het boek Leven en werk van de kabouter van Rien Poortvliet en Wil Huygen. Ik heb het als kind ademloos gelezen, keer op keer. Ik had favoriete pagina’s, zoals de doorsnede van het huis van de kabouters en de bladzijde met alle kwaaltjes en middeltjes uit de natuur die daartegen helpen. Het is geschreven in serieuze, wetenschappelijke volwassenentaal, wat het voor mij nog interessanter maakte.

Doorgaan met lezen “Het kabouterboek – Loes Riphagen”
Prentenboeken

Mevrouw Kiosk – Anete Melece

Vorig jaar was ik in het voorjaar op Kreta. Er zijn daar in de hoofdstad veel kiosken op straat. Mijn dochter en ik hebben er ons over verbaasd hoe propvol die kiosken waren. We wilden een flesje drinken kopen, maar we konden het ‘gat’ niet vinden waar de verkoper zat: de opening was ongeveer zo groot als een tijdschrift. Lijkt me warm, ongezellig en benauwd zo’n baantje. Maar ja, je hebt wel de hele dag klandizie: zo’n kiosk verkoopt zo ongeveer alles.

Doorgaan met lezen “Mevrouw Kiosk – Anete Melece”