Ik ben groot fan van de serie Dummie de mummie, en dat komt door onze zoon, die inmiddels bijna 17 jaar is. We hebben vanaf dat hij ongeveer 9 jaar was bijna alle delen van Dummie de mummie aan hem voorgelezen. En dat was genieten, voor luisteraar én voorlezer! Het stemmetje van Dummie, de taalgrapjes en de onhandige acties zorgden altijd weer voor een knotsgek avontuur. Maar het was meer dan dat, want wat hebben we ook veel geleerd van de boeken. Onze zoon kreeg enorme interesse in geschiedenis en in taal, hij leerde nieuwe woorden en nieuwe landen kennen. We hadden altijd echt goede gesprekken naar aanleiding van de boeken.
Van dit boek moest ik even bijkomen. Ik ben al mijn hele leven fan van Joke van Leeuwen en lees eigenlijk alles wat ze schrijft: van gedichten tot romans.
Ook dit boek is weer schitterend. Weer een voorbeeld van hoe je kinderen serieus moet nemen en grote thema’s niet hoeft te schuwen. Uiteraard staat het bol van de typische Joke van Leeuwen-taal zoals:
“Ik ben twee dagen niet naar school geweest. En de derde dag vroeg iedereen hoe het met me ging. Ik zei: Mijn hamster is dood, maar ik ben het niet.”
“In mijn hoofd zit ook veel van vroeger. Maar natuurlijk niet zo veel als in haar hoofd, want haar hoofd bestaat al veel langer.”
“In mijn dromen huilde ik van kwaadheid. Het waren tranen van glas die tinkelend op de grond vielen. Als iedereen in het echt zulke tranen had, zou je snel merken waar er veel verdriet was. Dan knerste dat onder je schoenen.”
Aan bovenstaande fragmenten is te zien dat het boek ernstige onderwerpen aansnijdt. Alleen al de titel maakt je niet vrolijk: een huisbrand is verschrikkelijk (voor een kind) om mee te maken. Reinier moet gered worden via de dakgoot. En dan komt ook nog je hamster om in de vlammen. En gaat je oma ook nog dood (maar niet door de brand).
Het lichtpuntje voor Reinier is dat hij ontdekt wie er allemaal in zijn oude huis gewoond hebben. Hij vond – toen hij nog in het huis woonde – een ring in de kruipruimte en als hij gaat slapen in zijn tijdelijke kamer zit er opeens een meisje op zijn stoel. Ze vertelt over de tijd dat zij in het huis woonde. Zo komen er nog twee andere meisjes voorbij: allemaal zijn ze een periode in het huis geweest. Ietje woonde er tijdens de 2e Wereldoorlog, Mitzi (van wie Reinier de ring vond) dook er onder omdat ze Joods was en Henke was de bediende van de mensen die er na Ietje woonden. Henke kerfde haar initialen in het hout in de oude kamer van Reinier.
Een huis vol verhalen. Maar nu is het huis er niet meer. Reinier moet in een nieuwbouwhuis gaan wonen. Niemand anders weet iets van de mensen die hiervoor in het huis woonden.
Ik vind het thema heel mooi en respectvol uitgewerkt door Joke van Leeuwen. Bovendien is het boek prachtig vormgegeven: op schrijflijnen, met tekeningetjes tussendoor, afgewisseld met stripjes, pagina’s in andere lettertypen en kleuren. Alle pagina’s in fullcolour. Echt genieten tijdens het lezen, lekker veel om naar te kijken en met zinnen waar je even op kunt kauwen.
Naar aanleiding van het boek kwamen een aantal lessuggesties bij me op. Je vindt ze bij Lesmateriaal op mijn website.
Wijs met taal 