Illustraties Karst-Janneke Rogaar
Weer een nieuwe titel in de heerlijke Tijgerlezen-serie! De serie zonder avi-aanduiding maar wel voor beginnende lezers die zin hebben in avontuur, humor en spanning. Het is altijd weer verrassend waar Tijgerlezen mee komt. Altijd kiest uitgever Querido voor de beste schrijvers om de verhalen te schrijven, en de boeken zijn royaal geïllustreerd.
Dit boek gaat over een kabouter die Peer heet. Peer is niet de hoofdpersoon, dat is Kai. Hij moet zes weken bij zijn tante Fee logeren, want zijn ouders zijn druk. Maar die tante is raar, heel raar. Dat weten zijn ouders ook, maar ja: het kan niet anders. Kai vindt het afschuwelijk om naar zijn tante te gaan, want ze woont in een eng bos. Kai houdt van de stad, van beton en stenen. Toch gaat hij van dat plekje in het bos houden. En dat komt door Peer. Peer is een kabouter! Kai gelooft zelf ook eigenlijk niet wat hij ziet, maar het is toch echt waar: hij en zijn tante vinden een kabouter in het bos. En hij blijkt een geweldige vriend voor Kai. Maar als Kais ouders horen dat er een kabouter in het huis van tante Fee is, moet Kai toch maar weer terug naar huis. Maar dat wil hij nu niet meer!
Peer gaat over geloven in jezelf en in je fantasie. De werkelijkheid is maar saai. Waarom zou je het niet wat sprookjesachtiger maken? Kai maakt een ontwikkeling door van sceptisch naar veel meer open staan voor anderen.
Het boek staat vol van de mooie zinnen. Ook al zijn ze kort, ze bevatten toch veel wijsheid of grapjes.
“Kabouters zijn verzinsels van mensen die een beetje anders zijn.”
(…) kabouters merken het meteen als je niet in ze gelooft.”
Aan de illustraties moest ik wennen. Ik vind het werk van Karst-Janneke Rogaar prachtig, met name haar boeken Au! en Keizer ei, maar ik denk dat kinderen dit boek wat donker en duister zullen vinden. Dit past wel bij het verhaal, maakt het sfeervol, maar ook wel een beetje eng. Maar smaken verschillen, gelukkig maar.
Wijs met taal 