Een kinderboekendebuut! En wat voor één! Een zinderend zomerverhaal dat ik verslond en dat in mijn hoofd blijft zitten. Een slim, doordacht, gevoelig verhaal dat voor sommige kinderen herkenning zal oproepen of juist inzicht geeft in hoe het is als je ouders de eindjes nét aan elkaar kunnen knopen thuis. Maar denk niet: weer een verhaal waarin het thema armoede is: het is zoveel meer.
Mila is de hoofdpersoon in het boek en we volgen haar belevenissen niet alleen vanuit het personale perspectief (zij), maar ook vanuit haar ‘logboek’: waarin zij aantekeningen maakt over de plannen die zij maakt om het leven aan te kunnen. Want haar leven is best ingewikkeld. Om te beginnen heeft ze geen vriendinnen: terwijl haar grootste verlangen is om er wel een te hebben.
Een paar maanden voor de vakantie is ze daar ineens: een nieuw meisje in de klas, Eline. Mila had haar al gezien, want Eline gaat wonen in het hotel waar Mila’s moeder werkt (en waar ze praktisch naast woont). Mila heeft vanaf de eerste seconde besloten dat zij vriendinnen worden. En het lukt. Met nauwgezette precisie zorgt ze dat Eline alleen haar ziet en ze weet dat ze voor elkaar bestemd zijn. Eline is in eerste instantie verlegen en onzeker: ze stottert en is dyslectisch. Mila is voor haar een grote steun.
Zodra zich een prachtig vriendschapsverhaal ontvouwt, voel je als lezer ook dat er van alles aan de hand is bij Mila thuis. Maar omdat Mila zo flink is en op de overleef-stand staat, krijg je als lezer de indruk dat het allemaal wel goed komt. Maar dat komt het niet, niet zomaar. Er zijn geldproblemen, haar ouders gaan scheiden, er is geen echte aandacht voor Mila en haar broertje.
Mila vlucht weg naar verboden gebied, de duinen achter haar huis. Ze wil alleen nog maar met Eline zijn, ze wil gered worden, gewoon gelukkig zijn. Maar: hoe doe je dat toch?
Mila kruipt onder je huid. Het is zo’n kwetsbaar en tegelijk stoer meisje. Ik vind het knap hoe Marjolein Visser erin slaagt zoveel in een verhaal te stoppen zonder dat het ‘vol’ en overweldigend wordt.
Ik zou dit boek graag voorlezen in groep 8, daar past het goed. Het biedt zoveel mooie aanknopingspunten om het gesprek met kinderen aan te gaan over vriendschap, ouders en geldzorgen.
De lichte, zachte illustraties van Sophie Pluim passen prachtig bij het verhaal. Alleen de kleinste lettertjes van de tekst in het logboek van Mila zijn voor iets oudere ogen (ook die van mij ja) wel héél klein!
Bestel het boek hier!
Wijs met taal 