“Wie van taal houdt, houdt van de avonturen van Alice.”
Als Imme Dros, de schrijfster die ik zo waardeer, dat zegt, dan zal het waar zijn, lijkt me. Toch heb ik nog nooit het hele verhaal van Alice in wonderland gelezen. Wel fragmenten en stukjes van de films, maar de samenhang ontbrak in mijn hoofd. Het werd tijd voor deze klassieker!
Vorig jaar bracht Leopold in de zomer ook al een klassieker uit: De geheime tuin, waar ik van heb genoten. Niet alleen om het mysterieuze en bijzondere verhaal, maar ook om de vormgeving van het boek: mooi gebonden, met leeslint, subtiele illustraties en waanzinnige omslag van Linde Faas en op elke bladzijde een lijst. In Alice in wonderland heeft de uitgeverij voor hetzelfde concept gekozen en weer is het een plaatje om te zien.
Wat vond ik van het verhaal van Alice? Zonderling, dat is misschien het woord waar ik het het best mee kan omschrijven. Een woord dat Imme Dros ook vaak gebruikte in haar vertaling. Zonderling omdat het zo enig in zijn soort is, voor de tijd waarin het boek voor het eerst verscheen (1865), maar nu nog steeds: een vergelijkbaar boek kan ik niet bedenken. Ik heb genoten van de rijke taal, maar vond het vaak ook wel heel véél: veel details, veel taalgrapjes, veel bizarre wendingen. Ik was soms afgeleid en mijn interesse werd minder. Ik denk dat het boek fijn is om voor te lezen: steeds een kort stukje, om er met tijd en aandacht mee bezig te zijn. Het is wat mij betreft geen ‘het is zo spannend ik wil snel doorlezen-boek’.
Wonderland is een droomwereld waarin alles kan, waarin Alice van groot naar klein verandert binnen minuten, waarin bizarre dieren kritisch reageren als ze Alice voor het eerst zien, waarin schildpadden en griffioenen filosoferen over school en onderwijs. Waarin speelkaarten personages worden, een konijn steeds haast heeft en de koningin croquet speelt.
Plots is Alice weer in haar eigen wereld, alsof er niets gebeurd is. Maar in het tweede deel (Alice en haar avonturen door de spiegel) komt ze weer terecht in een bizar schaakspel waarin macht en verhoudingen op scherp komen te staan.
De gebeurtenissen volgen elkaar zo snel op dat je soms de draad kwijt raakt. Maar dat is niet erg, het hoort bij het gevoel dat je in een droom zit: heb jij ook niet eens zo’n droom gehad waarin je op de ene plek bent en dan opeens op de andere, met mensen praat die je nauwelijks kent of dat je dingen zegt die je normaal nooit zou zeggen? Het resulteert in Alice in bizarre dialogen zoals deze:
“‘Kun je nuttige vragen beantwoorden?’ vroeg ze (de Rode Koningin).
‘Hoe wordt brood gemaakt?’
‘Dat weet ik!’ riep Alice enthousiast. ‘Eerst neem je bloem – ‘
‘Waar pluk je die bloem?’ vroeg de Witte Koningin. ‘In een tuin, of in het veld?’
‘Bloem wordt niet geplukt,’ riep Alice uit, ‘bloem wordt gemalen – ‘
‘Met wat voor gemalen, stoomgemalen of watergemalen?’ vroeg de Witte Koningin.
‘Je moet niet zoveel weglaten.’”
Het is enerzijds een tijdloos verhaal van fantasie en dromen. Anderzijds is het een intellectueel en filosofisch verhaal dat niet alleen voor kinderen is. Imme Dros vertaalde het tot een fris en eigentijds verhaal. Ga ook genieten van deze klassieker en haal het boek in huis voor jezelf en je kinderen (in de klas)!
Wijs met taal 